2018-05-30

De Kroaten bye-bye

Het is bijna windstil, wij gaan weer verder en laten Rovinj achter ons.

Afgelopen nacht heeft Jelle de boot verder van de kade gelegd, aangezien met een klein beetje wind de golfjes tegen de kade ketsten en vervolgens de boot weer extra schommelde. Kortom erg onrustig. Door de boot dichter naar de boei te trekken ligt Wind & Water een stuk rustiger. Weer een nieuw leermoment tijdens onze laatste reis.

Wij naderen Umag dit is de laatste haven in Kroatië waar je in- en uit kunt klaren.

Eerst de dieseltank vullen, door gebrek aan wind moet er gemotord worden om ergens te komen.

Opvallend is dat de ingang van de haven voor een gedeelte door een boeien lijn geblokkeerd is. Wij varen de ACI haven in. Hier is plaatst voor 500 jachten. In de haven is een kantoor waar men in de zomer maanden in en uit kan klaren. Meer dan de helft van de vaste ligplaatshouders zijn Duitsers, Oostenrijkers of Italianen. Aan de buitenkant van de haven is een soort zwembad in zee, dat grenst aan een hotel, dat er vervallen uitziet.

Het stadje Umag ligt precies aan de andere kant van de baai. Het heeft 7000 inwoners, maar een echt vakantieoord met veel tweede huizen, dat is duidelijk.

Wij krijgen een plaats aan de binnenkant van de breakwater, omdat wij maar één nacht blijven en daarna het land willen verlaten. Ver van de toilet-,douche gebouwen en de receptie. 

Als wij alles opgeruimd hebben is het twee uur. Even een powernap en daarna pakken wij onze fietsjes.

Wij rijden langs de baai richting het stadje. Het is nog rustig. Op het marktplein staat een kerkje Jelle maakt er een foto van en ik loop even naar binnen. 

Wij fietsen verder langs de waterkant en stoppen bij een van de vele terrassen. 

Jelle gaat voor een pintje en ik voor een aperol. Aan het tafeltje naast ons zit ook een Nederlands echtpaar, zij zijn hier met de camper. Zij rijden langs de kust met als doel Zadar. Na een klein uurtje fietsen wij verder en passeren een soort van winkelcentrum met een Konsum. Ik wil nog wat fruit voor morgen kopen. Er is keus genoeg en dan valt mijn oog ineens op Waasa knackerbrood, hier ben ik al weken naar op zoek. Ik neem direct twee pakken mee, daar kom ik mijn tijd aan boord wel mee door. 

Even later scoor ik nog een magneetje, kortom mijn dag is goed. Wij fietsen terug naar de haven en besluiten om vanavond als afscheid van Kroatië te gaan eten in het restaurant. Dit ziet er gezellig uit. Wat ons opvalt is, dat er overal Duits wordt gesproken. Het blijkt dat Duitse bootbezitters ook vaak honden aan boord hebben. De Kroaten zelf, zijn in dit gedeelte van het land een stuk vriendelijker dan in het zuiden.

Aan het eind van de middag een telefoontje van Timo. Altijd gezellig, binnen het gezin draait alles om het zeilen. Zelf was hij afgelopen zondag in Monaco bij de autoraces uitgenodigd door een klant. Niet echt zijn hobby, maar soms moet iets in het belang van de business. 

Wij zoeken een tafeltje op het overdekte terras, gezellig. Grappig, zoals de servetten hier als bootjes op zijn gevouwen, dit hebben wij nog nooit ergens eerder gezien. Jelle kiest voor de vissoep en ik een viscapaccio, hier glaasje witte wijn bij. Daarna ga ik voor een kalfskotelet en Jelle voor eendeborst, daar hoort een glaasje rode wijn bij. De ober is erg vriendelijk en probeert het ons naar de zin te maken.

Dit lukt goed. Alle tafeltjes zijn bijna bezet, dat is een goed teken.

Aan boord drinken wij een kop koffie in de kuip, het is een heerlijke zomeravond.

Kirsten belt nog even om te vragen of wij op schema liggen, in verband met haar komst van volgende week. Ja, zij en wij hebben er zin in, dat is duidelijk.

Morgen verlaten wij Kroatië en steken over naar Grado in Italië.

2018-05-29

Kunstenaarsdorp Rovinj

Wij verlaten Pula. Om 10 uur zijn wij buiten. De afstand is 20 mijl naar Rovinj. Wij weten niet wat ons daar te wachten staat.

De ACI Marina is sinds vorig jaar gesloten vanwege een complete renovatie. In onze speciale Kroatische pilot stond waarschijnlijk in 2018 weer geopend.

Wij varen er langs er wordt nog volop gebouwd. Een heel groot hotel wordt verbouwd. 

De haven wordt de eerste ACI Marina voor super jachten een experiment. Het blijkt dat de overheid deze verbouwing voor een gedeelte subsidieert. De prijzen zijn ook super hoog, voor onze boot zou dat €125,00 per nacht zijn. 

Wij kijken of wij een plekje elders aan de kade kunnen vinden. Helaas de kade is alleen voor grote zeiljachten. Wij varen rond de landtong waar Rovinj op ligt. 

Ja, hier is een stadskade, wel direct aan open zee, maar bij rustig weer geeft dat geen problemen. Er liggen boeien, hier moet een lijn door dan langzaam naar de kade varen en aanmeren. Het is even klungelen, want er is niemand op de kade. Uiteindelijk komt er een Oostenrijker die iets verderop ligt, ons helpen. Danke schön, even schakelen qua taal maar geen probleem. Wij liggen mooi.

Rovinj heeft 12000 inwoners. Het is een schilderachtig dorpje met een oude stadshaven. Je kunt merken dat het seizoen begint, alle souvenierstalletjes zijn open. 

Een  bruidspaar heeft voor de foto deze locatie gekozen, zij doen hun best om het plaatje zo mooi mogelijk te maken.

Nadat wij wat gedronken hebben, gaan wij op pad.  

De smalle idyllische steegjes brengen ons omhoog bij het kerkje.

Hier heb je een mooi uitzicht over de haven en het water.

Wij lopen langs de andere kant weer naar beneden. 

Overal zijn ateliers, waar kunstenaars hun eigengemaakte werken aanbieden. Je ziet ook veel winkeltjes met handgemaakte prullaria.

Dan een bijzonder schilderij het ziet er simpel uit, maar het spreekt mij wel aan. Misschien iets om de komende winter na te schilderen. 

Ik scoor nog een magneetje en doe een paar kleine boodschappen.

Als wij aan boord zijn pak ik mijn boek “Terug naar Wouw”. 

Vanavond gaan wij mosselen op de kade eten. Ik maak mijn blog klaar, zodat ik het bij het restaurant kan publiceren. Aan boord even geen internet.

Bij het teruglopen naar Wind & Water kijken wij omhoog naar de verlichte top van de kerk. 

Dat levert een mooi plaatje op.

Aan de rand van de stadskade staat een groot betonnen kunstwerk, ter na gedachtenis aan de oorlog/opstand van 1956.

Nog even lezen in de kuip en daarna te kooi.

2018-05-28

Op de markt is je gulden een daalder waard.

Maandagochtend besluiten wij om naar de vishal en groentemarkt te gaan.

De vishal is binnen in een grote wat gekoelde ruimte. De vissers bieden hier dagelijks hun vangst te koop aan. Wij twijfelen tussen mosselen en tonijn. Voor de mosselen heb ik een extra grote pan nodig en twee keer koken vind ik wat omslachtig. Wij gaan voor de tonijn, twee prachtige stukken iets te veel maar koud als sushi smaakt het ook heerlijk. Dan ligt er nog een klein stukje zalm, nemen wij ook mee, als voorafje. De dame vult de zak voor de helft met ijsklontjes, goed idee. 

Wij lopen door de hal naar een plein onder de bomen. Hier zijn allemaal kramen waar de mensen hun eigen gekweekte groenten en fruit te koop aanbieden. Wij kunnen alles gebruiken want ons fruit is op. Kersen, abrikozen, aardbeien en nectarines. Voor vanavond rode ui, paprika en courgette die ga ik grillen.

Natuurlijk niet teveel van alles, want wij zijn maar met tweetjes. Aan het eind van de markt zijn verschillende terrasjes. Wij zijn toe aan koffie. De mensen hier, zijn een stuk vriendelijker dan in het zuiden van Kroatië. Overal wordt Duits en ook Italiaans gesproken. In de haven liggen veel Duitse en Oostenrijkse schepen.

Voor twee euro twee kopjes koffie, kunnen wij nog wel een extra kopje bestellen. Gisteravond betaalden wij op het marktplein het dubbele.

Als wij terug lopen horen wij een muziekkorps spelen. Grappig zomaar onder een paar bomen zit een korps te spelen.

 

In verband met de wind zijn sommige muziekstukken met een wasknijper vastgezet.

Zij blazen er goed op los. Je kunt merken, dat Jelle vroeger zelf klarinet heeft gespeeld bij de muziekvereniging de Harmonie in Eefde vandaar deze extra plaatjes.

Ineens zien wij een gele brievenbus. Voor de moeders hebben wij een ansichtkaart geschreven en in een enveloppe gedaan. Nu zijn wij benieuwd wanneer deze kaarten aankomen. De foto is een bewijs dat ik de kaarten heb gepost. Zij kunnen er nog net bij, de bus ziet wel erg vol.

Tegen twee uur zijn wij terug aan boord. Tijd voor een power nap.

Eind van de middag komen de boten weer binnen. Er komt een 56 foot, bijna 17 meter lange charter boot binnen met tien mensen aan boord. Deze keer geen Bavaria maar een Dufour. Dat zal vanavond wel wat rumoer geven op de steiger....  

Tegen zeven uur gaat bistro Wind & Water open, het stukje zalm heb ik even in een marinade gelegd van sinaasappel, citroen, balsamico azijn en een beetje olie. Een sausje erbij het smaakt heerlijk. De gegrilde groenten en de tonijn inclusief een glaasje wijn. Deze keer niets voor toe, want wij wandelen straks voor de laatste keer richting marktplein om een ijsje te kopen.

Tegen half tien zijn wij bij Wind & Water. Het is een heerlijke avond, wij doen onze led lichtjes aan en lezen wat in de kuip. Ik heb het boek “Raadselvader” van Jolande Withuis uit. Erg interssant om te lezen hoe het communisme in een gezin, wonend in Nederland, wordt beleefd. Daar kwam nog bij dat de vader oorspronkelijk uit Zutphen komt en er een gedeelte van het boek daar ook afspeelt.  

Het boek waar in nu in ben begonnen heet “Terug naar Wouw” geschreven door Karin Martens. Een boek dat ik toevallig tegenkwam bij de boekhandel. Het is een beschrijving van het leven van de schrijfster, geboren in Wouw en overal heeft gewoond. In Aruba een dochter kreeg, toen naar Kreta is verhuisd. Na een paar jaar terug naar Wouw gegaan. Later via Memories weer in kontakt komt met haar oude vriend Yannick die op het eiland Kreta woont. Zij laat huis en haard achter, emigreert met haar dochter naar Kreta om haar hart te volgen. Na een half jaar komt ze toch weer terug naar Roosendaal. Goed geschreven, af en toe wat naïef. Jullie gaan er meer van horen.

Tegen half elf ga ik te kooi. De kapitein ligt op de bank in de kajuit met koptelefoon op naar muziek te luisteren.....

2018-05-27

City tour Hop on - Hop off

Vandaag gaan wij Pula vanuit de bus bekijken, tenslotte hebben wij in het centrum alles gezien. 

Vanochtend om zeven uur stond Jelle al op de steiger en maakte dit mooie plaatje, let op de weerkaatsing in het water.

 Wij nemen de bus van elf uur vertrek vanaf het Amphitheater. Aan de kade is een kantoor waar je de kaartjes kunt kopen. Bij de ingang van het Amphitheater staan al rijen mensen te wachten. Wij besluiten om dit bij terugkomst te bekijken.

De bus komt eraan en wij stappen in, lopen direct door naar boven vinden een goed plekje, zodat Jelle mooie foto’s kan maken voor het blog.

Wij komen langs het Marine Casino.

De bus rijdt langs twee baaien, het water is heel helder. Er wordt druk gezond en gezwommen, je kunt merken dat het zondag is. Wij stappen uit bij de laatste baai, Fort Verudella. Hier zijn drie grote hotels, een resort en een beroemd aquarium dat wij willen bezoeken.

Het aquarium is gebouwd in het fort. Prachtige vissen, haaien, zeepaardjes en reptielen zijn er te zien.

Jelle maakt er foto’s van.

Tegen half twee nemen wij de bus terug naar het centrum van Pula.

Nu gaan wij het Amphitheater van binnen bezoeken, tot op heden hebben wij alleen de buitenkant gezien. 

Hoe is het mogelijk dat dit al die jaren is blijven bestaan. 

Jaarlijks wordt hier het Pula filmfestival gehouden. Diverse andere optredens worden hier ‘s zomers georganiseerd.

Tegen half vier wandelen wij naar Wind & Water. Het is de tijd, dat er schepen binnen komen, altijd een leuk schouwspel. Wij hebben nog nooit zoveel boten met honden aan boord, aan de steiger gehad. Was leuk geweest voor onze zeilvriendin Helene, zij zou hebben genoten. Wij jets minder, vooral als ze gaan plassen op de steiger. Een grote motorboot uit Hamburg heeft drie grote honden aan boord, daarnaast ligt een Duitse boot met drie poedels aan boord, dan verderop liggen een Engelse en Oostenrijkse boot ook ieder met een hond aan boord. Kortom het lijkt wel op een hondensteiger.

Dan komt er een prachtige twee master aanvaren, een Amels 55 foot. Dit is een nieuw zeilschip dat volgens kapitein meer dan een miljoen euro kost. Er is een echtpaar aan boord. De marinero’ s hebben de mooring lijnen al in de hand. Tot zeker vijf keer toe probeert de schipper zijn boot achteruit naar de wal te varen... maar durft het steeds niet aan. De marinero’s hebben via de marifoon contact met de schipper. Het blijkt dat zijn boegschroef stuk is. Hij krijgt permissie om de boot eerst in de lengte langs de kade te leggen. Nu springt een marinero aan boord en helpt de schippersvrouw om lijnen aan te trekken. Zo ligt toch het Franse schip uit Toulon met de spiegel naar de kade. Dat is balen, zo’n duur schip en dan werkt de boegschroef niet..........Wij krijgen een Bavaria 40 naast ons, zij komen uit Duitsland. Aan de andere kant ligt een Bavaria 39, deze schipper komt uit Oostenrijk. Hij heeft net gasten aan boord gehad. Dinsdag komt zijn vrouw vanuit Oostenrijk en hebben zij samen vakantie. De afgelopen winter heeft hij in Italië in Grado gelegen. Hij heeft goede ervaringen met de haven daar. Wij willen er ook nog naar toe, goed om te weten.

Vanavond worden de restjes opgemaakt, salade erbij het smaakt prima.

Wij lopen nog even het stadje in om iets te drinken op een terras bij een heerlijke temperatuur.

Laku noc.

2018-05-26

Vandaag Sightseeing Pula

Vanuit de kuip zicht op de bootwerf waar ook baggerschepen worden gebouwd. Langs de kade een aantal vissersschepen.

De arc de triomf van Pula gebouwd 2 v.Chr.

Deze visser had een goede dag vandaag aan de meeuwen te zien die rond zijn schip vliegen.

Bij opgravingen kwamen oude stenen te voorschijn, er achter wordt gewoon een nieuwe flat gebouwd. Hier is men in Kroatië goed in.

Het bijbootje wordt opgeborgen.

Standbeeld ter nagedachtenis aan de tweede Wereldoorlog in Pula.

Het amphitheater gebouwd 1 v.Chr. bood plaats aan 25000 toeschouwers, worden nog steeds zomers voorstellingen gegeven.

Overdag staan de kranen er zo bij.

‘s Avonds ziet het er zo uit, imposant.