Woensdag 18 oktober 2017
De wandeltocht
Vanochtend rustig met zijn vijven ontbeten.
Na het douchen en de koffie, maken wij een wandeling van ongeveer vijf kilometer.
Wij hebben een doel.
Wij lopen naar een andere baai.
Hieraan ligt het resort Gava.
Wij willen daar de eerste week mei met de familie naar toe.
Dit wordt dus een inspectie tocht.
Mochten de jongens niet tevreden zijn š, moeten wij naar iets anders op zoek.
Wij weten dat het resort gesloten is, dus nemen wij een lunchpakketje en water mee.
Da afstand valt de jongens een beetje tegen, maar ze zetten door.
Wij lopen over het terrein van Gava, er wordt hard gewerkt aan het afmaken van het hotel.
Alles ziet er verder verlaten uit.
Natuurlijk moeten wij naar het water.
Aangezien de douche niet werkt, besluiten wij om niet te gaan zwemmen.
Op een rots lunchen wij. Een half uurtje later zijn wij weer onderweg naar de haven.
De jongens lopen nu flink door, want er moet straks nog gevist worden.
Tegen twee uur zijn wij weer aan boord, maar nu eerst even uitrusten op het zonnige dek.
De jongens gaan direct weer vissen.
Wat hebben wij toch geluk met het weer.
Leuk, dat het in Nederland ook mooi weer is tijdens deze herfstvakantie.
Van Annemiek krijgen wij een leuke foto van Merijn.
Zij zijn in Scheveningen aan het zeilen.
Michiel is daar op zee in de Optimist aan het trainen.
Wat later in de middag wandelen wij richting het eind van de baai.
Volgens de man van de watersportzaak moet daar veel vis zitten.
Met zijn allen gaan wij die kant op.
Even later zitten de drie jongens naast elkaar aan de waterkant.
Kirsten en ik lopen nog wat verder door, maar alles is gesloten.
Wij besluiten terug naar de stadskade te lopen en daar een terrasje te pikken.
De mannen komen er later ook naar toe.
Voor Kirsten de laatste keer op een terras hier in Milna, dat moet dus een Aperol worden.
Gezellig zo saampjes bij praten, even de tijd voor elkaar hebben.
Dat voelt goed.
Wat later komen Jelle, Minne en Tibbe er ook bijzitten.
Na de drankjes gaan de jongens nog voor een ijsje.
Wij stoppen bij een restaurant om de menukaart te bekijken.
De keuze voor Tibbe en Minne is daar iets minder.
Dat wordt vanavond dus restaurant Palma aan de kop van onze steiger.
Even de lange broeken en vesten aan en dan naar het restaurant.
Tegen acht uur zijn wij weer aan boord en natuurlijk moet er weer geƫzeld worden.
Het commentaar alleen al is een lust om te horen.
Wij leren weer heel wat moderne uitdrukkingen.
Maar ook deze keer lukt het opa en oma niet om een potje te winnen.
Wij gaan op tijd naar bed, iedereen is moe van de lange wandeling.
