Vrijdag 13 oktober 2017

Rommeldagje

De zon schijnt al als wij ons hoofd buiten de kajuit steken.

Wij vragen of onze Engelse buurman Terry zin in een kop koffie heeft.

Hij is druk met het opbergen van zijn vouwfiets. 

Tijd voor een praatje heeft hij altijd en dan nog met koffie erbij, dat lijkt hem wel wat.

Morgen vertrekt hij weer naar Engeland, dus moet hij vandaag de boot winterklaar maken.

Het is een heel geklauter om bij ons aan boord te komen. 

Hij loopt met een kruk vanwege zijn slechte heup.

Zijn boot ligt met de punt aan de steiger, hetgeen het aan boord komen nog moeilijker maakt.

Dit is voor de privacy, heeft hij ons een aantal weken geleden verteld.

Hij vertelt dat hij een 25 foot boot in Schotland heeft gekocht. 

Dit is ongeveer vier uur rijden met de auto vanaf zijn woonplaats. 

Hoog zomer wil hij daar gaan varen.

Tijdens de koffie vraagt hij of wij zin hebben om samen met een andere Engelsman, die ook bij ons aan de steiger ligt, vanavond een pizza te gaan eten. 

Wij vinden het wel gezellig het is tenslotte de laatste keer dat wij hem zien en spreken.

Eind van de ochtend ga ik nog een paar boodschappen doen. 

Er zijn nog drie winkels open, dus slaag ik met mijn boodschappen.

Bij de bakker haal ik een soort broodje Hawaï voor de lunch. 

De bakkersvrouw herkent mij onmiddellijk. Zij begint direct een praatje en wil even weten hoe lang wij blijven. 

Zij is een vriendelijke vrouw die goed Engels spreekt, terwijl zij een Kroatische is.

Aan boord poets ik de plastic raampjes van de sprayhood en de kuiptent. Alles ziet er weer keurig uit.

Heerlijk, het zonnetje in de kuip een mooie temperatuur voor korte broek en hemdje. 

Alles wordt in gereedheid gebracht voor het vertrek morgen naar Trogir. Hier komen Kirsten, Minne en Tibbe aan boord.

Tegen vijf uur lopen wij richting de bar waar wij eerst iets gaan drinken met de twee Terry's.

Het blijkt namelijk dat de andere Engelsman ook Terry heet.

Er wordt wat af gebabbeld over boten.

Terry 1 vertelt dat hij afgelopen dinsdag tachtig is geworden. 

Hij heeft bij de pizzeria spaghetti boulognaise gegeten met een glas wijn erbij. Het was heerlijk zei hij.

Geen mensen, feesten of partijen daar had hij helemaal geen zin in. Terwijl hij zelf een druk mannetje is. 

Zijn vrouw had hem ook nog gebeld. 

Zij houdt niet van vliegen dus komt zij nooit aan boord. 

Zij houdt van het buitenleven met de dieren, die zij volgens Terry erg goed verzorgt.

Heel bijzonder zoals sommige mensen leven, altijd interessant om dit te horen.

Vervolgens gaan wij naar de pizzeria en bestellen alle vier iets anders.

Je kunt merken dat het seizoen voorbij is. 

Over de boulevard rijden nu zelfs weer auto's. 

Aan de stadskade liggen geen boten. 

Terry biedt Jelle aan volgend jaar, of wanneer wij maar willen, gebruik te maken van zijn boot.

Dat is aardig wij onthouden het, antwoordt Jelle.

Tegen acht uur lopen wij richting boot.

Er liggen vissersbootjes aan de kade. 

De vissers verkopen vis die zij overdag gevangen hebben.

Aangekomen bij de boot nemen wij afscheid van Terry en wens hem een goede terugreis.

We keep in touch.

Buiten koelt het nu snel af, binnen is het nog prima.

Ik zet koffie en wij lezen nog wat.