Maandag 26 juni 2017
Super zeildag
Wij zijn op tijd klaar. Om half negen varen wij de haven uit.
Ons doel is Drvenik het is een klein eiland.
De wind komt uit de goede hoek, dat wordt zeilen vandaag.
De eerste anderhalf uur moet de motor aan.
Wij passeren weer de mosselkwekerijen.
De fok is inmiddels uitgerold.
Nu naderen wij Sibenik. Daar staat een mooie kathedraal.
Jelle maakt er op afstand een foto van, want hij heeft inmiddels genoeg kathedralen gezien.
In deze grote baai zien wij ineens een dolfijn boven het water uitspringen.
Die hebben wij hier nog niet gezien.
Je ziet veel charterboten en rondvaartboten, nu passeren wij er één met de naam "elite travel".
Ook daar wordt tegenwoordig onderscheid in gemaakt blijkbaar.
Als wij op ruimwater zijn, wordt ook het grootzeil gehesen.
Heerlijk windje. De afstand is 34 mijl.
Wij varen halve wind bij een windkracht 3-4.
Wind & Water gaat op een moment zelfs 8,3 knopen, zij heeft het naar haar zin.
Zo ook de kapitein, die fotografeert er op los.
Tegen half twee naderen wij het eilandje Drvenik.
Het is westenwind en waait precies de baai in.
Er ligt een pier in het water aan de andere kant ervan kan men aanleggen op Griekse wijze.
Anker uit, rustig recht achteruit naar de wal varen.
Helaas, de eerste keer krapt het anker, maar de tweede keer houdt het.
Wij zijn de eerste die hier liggen.
De electriciteit kan niet worden gebruikt, de draden zijn door geknipt en water is er ook niet.
Voor ons is dat geen bezwaar.
Vanavond zal de wind draaien naar oost, dus dan liggen wij hier prima voor de nacht.
Het haventje Drvenik heeft 250 inwoners. Het heeft een bakker, een kleine supermarkt en in het hoogseizoen zijn er 3 restaurants open. Er komt vijf keer op een dag Ferry.
Natuurlijk heeft het ook een kerk.
Ieder eiland in Kroatië heeft een kerk, dit is van overheidswege vastgesteld.
Tegen half vijf als de hitte wat minder is geworden, maken wij een wandelingetje over de kade.
Hier en daar wordt iets gerenoveerd.
Maar er is nog veel werk aan de winkel, stellen wij vast.
Er staat een man op een sokkel met als jaartal 1952 eronder, het zegt ons niets.
Toch maakt Jelle er een foto van.
Aan het eind bijna op het havenhoofd staat een vrouw, zij doet mij denken aan het vrouwtje van Stavoren.
Wij geven haar dezelfde betekenis, de zee die zoveel mannen/vissers heeft genomen.
Aan het haventje staat een wat vervallen gebouw met Konoba Jere erop. Op de foto valt het niet zo op.
Beneden allemaal tafels en stoelen en een kleine bar, de deuren zijn gesloten.
Een pijl wijst naar de zijkant waar een smeedijzeren hek open staat.
Wij klimmen de drie trappen op, komen op een open veranda, hier zitten wat mensen aan tafeltjes.
Deze keer gaan wij alleen wat drinken met een prachtig uitzicht op de baai en Wind & Water.
Nu zien wij dat er boten bij gekomen zijn.
Vanaf de veranda kun je goed zien hoe iedereen verschillend aanlegt.
Hier is men het aanleggen op deze manier niet gewend.
Wij gaan terug naar Wind & Water.
Terwijl ik met het eten bezig ben, staat een man in een wit shirtje bij onze boot.
Hij wil de papieren zien en legitimeert zich, de havenmeester dus die alleen geld vangt voor de gemeente en ons niet helpt bij het aanleggen.
Wij moeten voor onze boot €30,00 betalen, een bedrag dat voor alle boten van 10-15 meter geldt.
Totaal verbaasd betaalt Jelle het bedrag en krijgt hiervoor een kwitantie.
Alles lijkt op de Griekse eilanden, totdat het op betalen aankomt.
Voor bijna geen accommodatie vraagt men rustig €30,00.
Van de zeven boten zijn er twee boten waarvan de bemanning afwezig is.
Die hoeven dus niets te betalen want de havenmeester, heeft denk ik al een goede dag, hij is vertrokken.
Aan boord van bistro Wind &Water wordt vooraf een heerlijke verse kipsalade gegeten, daarna de pizza die ook nog steeds lekker smaakte, een wijntje erbij heerlijk in de kuip genieten.
De zon gaat onder de maan komt te voorschijn, ja de kapitein legt het even vast.
Inmiddels is het pikdonker.
Dan in eens vertrekt de boot, waarvan de bemanning op moment van afrekenen niet aanwezig was.......
De kapitein van het schip was waarschijnlijk niet vaak in het donker, terwijl het schip op anker ligt, vertrokken.
Alle "bootjesmensen" staan inmiddels op de wal om te kijken, wat er allemaal gebeurt.
Hij vaart over zijn eigen ankerketting in het donker en heeft problemen met het anker ophalen.
Het anker sleept over de grond voort en pakt het anker van onze buurman, die net een hapje aan het eten is.
Zijn boot ligt inmiddels half overdwars, zit vast aan achterlijnen op de wal.
Onmiddellijk springt Jelle van boord en de buurman aan de andere kant.
Deze buurman houdt stootwillen tussen wal en schip.
Jelle loopt naar het restaurant boven, maar daar zit de buurman niet.
Hij komt terug en gaat met de andere buurman en zaklamp aan boord, haalt het anker zo binnen.
Even later komt de eigenaar van het schip terug.
De veroorzakers zijn al lang vertrokken.
De koelbloedige schipper dankt de heren helpers.
De achterlijnen gaan los en ankert opnieuw.
Zonder veel woorden aan het incident vuil te maken.
De andere buurman twijfelt of zijn anker nog houdt.
Voert dus dezelfde manoeuvre uit en ligt even later weer tevreden op zijn plek.
Inmiddels is het wel elf uur en zitten wij nog even na te praten.
Na dit havenspektakel, wil ik wel weer rustig in een haven liggen.
Jelle wil hier twee nachten blijven liggen.
Er ontstaat een discussie over welke haven dan.
Ik heb op Otok Solta een leuke haven Maslinika gezien, dat eiland zijn wij nog niet geweest.
Jelle zegt hier kost een ligplaats maar €30,00 en daar betalen wij €80,00, per nacht.
Ik stel voor dat ik dan het liggeld betaal.....
Met dit voorstel gaan wij te kooi.
