Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Woensdag 31 mei 2017

Kroatische archipel


Half tien verlaten wij de mooie haven van Dubrovnik.


Wij laten de kustlijn aan ons voorbij gaan.


Onder de brug door en gaan de zee op.

Een zacht briesje van achteren voelt aangenaam. 

Goed voor de fok te weinig wind om het grootzeil te hijsen. 

De motor doet mee, dus dat wordt motorsailen.

De afstand is vijfendertig mijl.

Er wordt hier meer gezeild, dat maakt het water wat minder eentonig.

Op een afstand zien wij al een fast Ferry aankomen. 


Deze doet blijkbaar de plaatsen Split-Milna en Dubrovnik aan, met grote letters geschreven op de zijkant van de Ferry.

Na dertig mijl gaan wij de baai in. 


Eerst passeren wij een klein baaitje, daarna komt een grotere baai waar restaurantjes met steigers zijn. 

Op de steigers staan de mannen al te wenken. 

Zij willen graag dat je voor hun restaurant de boot aanlegt. Wij kiezen voor nummer twee. 

Zeer vriendelijke man, wij krijgen direct een raki, erg sterk drankje. 

Daarna vertelt hij dat electriciteit, WiFi en water gratis is, maar hij verwacht wel dat wij bij zijn restaurant komen eten.

Voor ons geen enkel probleem. 

Wij krijgen de menukaart al mee, dan kunnen wij iets uitzoeken.

Na de finish-thee, gaan wij de wal op om het plaatsje te verkennen.


Je kunt hier ook aan een soort van kade aanleggen, hier zijn ook ankerlijnen.

In het dorp scoor ik nog een magneetje.

Daarna is er een soort van strandje maar wel met kiezels.


Wij kunnen ons voorstellen dat de baai in Juli en Augustus vol met boten ligt.


Onze buren hebben al een vis uitgezocht voor vanavond.


De eigenaar maakt een kreeft schoon.

Een aperitief drinken wij aan boord en lopen daarna het terras op om een heerlijke maaltijd te nuttigen. 

Dit was onze tocht.

Dit is een mooie baai men kan er ook goed ankeren.

Morgen weer verder, wij komen zo steeds dichter bij  Milna op Brac.



 


Dinsdag 30 mei 2017

Sightseeing Dubrovnik 


Rustig ontbijten.

Van de receptie hebben wij gisteren de time table gekregen van de bus die ons naar de oude stad gaat brengen. Ieder kwartier gaat er één, dus dat is makkelijk, busnummer 1a en 1b brengen je direct naar de oude stad.


Eerst de papieren ophalen alles is in orde. De ligplaats is €50,00 per nacht, dat is redelijk.

Het is een rustige haven met keurige faciliteiten waaronder douches en toiletten. 

Er loopt veel personeel en iedereen is vriendelijk.


Via een mooi aangelegd buxus park kom je bij de uitgang.

Wij nemen de bus van half twaalf. 

Deze is al helemaal vol, terwijl het nog zeker twintig minuten rijden is naar de stad. 

In Nederland mag men een maximaal aantal personen vervoeren.

Hier mogen er zoveel in als mogelijk, dus als de mensen elkaar nog net niet op de tenen staan, blijkbaar.

Er wordt bij iedere halte gestopt, telkens gaan er een paar mensen uit, maar er komen er meer in lijkt het wel. Zoiets hebben wij nog nooit mee gemaakt.

Bij de oude stad stapt iedereen eruit.


Wij gaan de Pile Gate binnen en met ons vele anderen.

De oude stad is rond 1360 opgebouwd en beleefde in de vijftien en zestiende eeuw zijn commerciële hoogtepunt. 

Dubrovnik heette in die tijd Ragusa.

Bij binnenkomst is er een heel groot plein met in het midden de Great Onofrio fontein.

Wij lopen rechtdoor aan de rechter- en linkerkant overal restaurantjes en souvenirwinkeltjes.


Er gaan veel kleine steegjes omhoog, dit geeft een bijzondere sfeer aan het geheel.


De film Game of Thrones is hier opgenomen.

Wij klauteren omhoog, dalen weer af en komen uit bij de oude vissershaven. 


Hier staan de diverse soorten en maten rondvaartboten klaar, om de toeristen via het water de vesting van de buitenkant te laten zien. 


In deze oude stad zijn zes kerken, de ene nog imposanter dan de andere.


De kathedraal is het oudste en de indrukwekkendste, zeker van binnen.

Wij lopen achter de kathedraal langs, dit is het oudste gedeelte van Dubrovnik.


Inmiddels zijn wij moe van het lopen geworden en krijgen trek. 

De schaduw in de steegjes is heerlijk, dus daar vinden wij een plekje om iets te eten en te drinken.

Het is tegen half drie als Jelle nog de stadswal op wil. Wij gaan op zoek naar de ingang.

Nadat wij de ingang gevonden hebben, blijkt dat de entree €20,00 per persoon is, dit vinden wij teveel. 

Wij besluiten om buiten het fort een wandeling te maken. 

Wij moeten hier veel treden omhoog klauteren. 


Maar het levert mooie plaatjes op. 


In één van de muren is zelfs de patroonheilige ingemetseld St.Blaise.

In de winter van 1991-1992 werd Dubrovnik belegerd door Joegoslavische troepen en kon toen niet meer bevoorraad worden. In 1995 is Dubrovnik onafhankelijk geworden.


Het is allemaal wel zeer toeristisch, maar wij hadden het niet willen missen.

Wij gaan terug naar de bushalte. 

Gelukkig, de bus is minder vol als de heenweg.

In Gruz stappen wij uit om een internet kaartje te kopen voor onze hotspot.

Deze keer bij Tele2. Wij hebben nu voor 3 GB €8,50 betaald.

Morgen willen wij in een baaitje ankeren, kunnen wij testen of de WiFi goed werkt.

Als wij aan boord zijn, zet ik een pot thee. 

Even later staat er een Nederlandse meneer bij ons op de steiger. 

Hij vindt onze vlag mooi, hij heeft namelijk dezelfde grootte en ligt aan de steiger voor ons. 

Hij komt even buurten. Ja, wij Nederlanders zijn trots op ons land, vandaar die grote vlag. 

Dit beamen wij. 

Het blijkt dat hij al meer dan dertig jaar in Kroatië zeilt. 

Hij heeft in deze ACI Marina al enkele jaren een jaarplaats. Is erg tevreden over de haven. 

Hij nodigt ons uit, om eind van de middag een wijntje te komen drinken.

Jelle neemt de maat op van de ruimte, waar de nieuwe accu moet komen. 

Hij vindt de startaccu, die hij in Preveza heeft gekocht, toch te zwak.

Het blijkt dat de nieuwe precies zou passen. 

Op de haven is een winkel waar ze scheepsartikelen verkopen, waaronder de accu die wij nodig hebben. 

Jelle koopt de accu en sluit hem aan. Ja, deze accu geeft de kapitein vertrouwen.

De oude, die net een paar weken gebruikt is, proberen wij onderweg aan een zeiler te slijten.

Tegen zes uur loopt Jelle naar de boot van Anton en Anne, de schipper die ons begin van de middag uitnodigde. 

Anton had zelfs de witte wijn koud staan en bij deze temperatuur smaakt die heerlijk.

Anton heeft veel zeilervaring en vertelt dat hij vroeger al met een zeilbootje op de trailer vakantie vierde in Kroatië. 

Zij hebben nu een Bavaria 46 foot, S.Y. Artemis, die is zo uitgerust dat hij hem alleen kan zeilen. Grootzeil uit de mast, rolfok en overal elektrisch lieren vanachter het stuurwiel te bedienen. 

Zij zijn half april gaan varen en komen net terug van een tochtje Venetië met gasten aan boord. Eind van de week gaan ze richting Montenegro, Albanië en Griekenland.

Zij liggen niet zo veel in havens en houden van ankeren. Daarnaast houden zij van cultuur snuiven. 

De schipper geeft Jelle veel informatie over de baaien hier in de buurt. 

Altijd fijn om deze tips te horen.

Tegen half negen gaan wij bootwaarts, ik maak wat simpels voor de inwendige mens.

Het is 's avonds nog steeds fris, dus wij blijven deze keer vanavond in de kajuit.

Tegen tien uur belt Kirsten. Altijd fijn om te horen hoe het gaat. 

Zij zijn uitgenodigd door haar schoonouders het pinksterweekend op Tessel door te brengen. Leuke vooruitzichten, de jongens hebben dinsdag ook nog vrij, dus plakt zij er een dagje bij aan. Ids Jan moet maandagavond terug, want hij heeft dinsdagochtend belangrijke afspraak met klanten.

De jongens hebben de komende week proefwerken, maar zij behalen goede resultaten.

Tegen elf uur gaan wij te kooi. 

Morgen op tijd op, want het wordt een vaardag.


Maandag 29 mei 2017

Kroatië 


Wij zijn vroeg op.

Vandaag moet er zesenveertig mijl gevaren worden.

In de haven van Kotor liggen zeker drie charterschepen, die onder Turkse vlag varen.

Misschien is men in Montenegro wel blij met deze charterschepen. 

In Turkije hebben deze schepen op dit moment waarschijnlijk minder klandizie.

Voor degene die deze baai aandoen, mag Kotor niet gemist worden, een topper!

Om kwart voor acht verlaten wij de haven. 

De zon schijnt en er is een beetje wind.


Wij laten de kust weer aan ons voorbij gaan.


Na dertien mijl uitklaren in Zelenika.

Jelle gaat op pad, in het ene kantoor moet hij de papieren laten zien, hier wordt een groot stempel op gegeven. Dan zit in het andere kantoor de douane en zij controleren de paspoorten.

Dit alles duurt een kwartier.


Wij gaan direct de baai uit richting Kroatië.

De wind is nog wat fris, maar de zon schijnt.

Er is een westelijke wind voorspeld, wie weet kan er gezeild worden.

In de baai hijst Jelle enthousiast het grootzeil. 

Buiten op zee, komt de wind soms uit een andere richting.

Wat een mooi zeiltochtje had kunnen worden, wordt een motorsail gebeuren tegen de wind in.

Onderweg komen wij al meer schepen tegen, dan wij de afgelopen week hebben gezien voor Albanese en Montenegro's kust.

Wij komen een politieboot tegen, maar zijn AIS niet heeft aanstaan. Vreemd!?


Na een uur zien wij hem weer in de buurt komen en houden zij een zeilschip aan.


Vlak voordat wij de haven in varen worden de douane- en gastenvlaggen gehesen.


Wij passeren Dubrovnik.

Dan naderen wij de baai, waar wij moeten inklaren.


Alles is nieuw voor ons en overal anders. Nieuwe haven Gruz, alleen om in te klaren.

Hier zijn veel grote charterschepen, sommigen moeten ook inklaren, dat begrijpen wij dan weer niet.

Terwijl wij zoeken naar een plek om aan te leggen, staat er een man te wenken en maakt duidelijk dat wij aan een andere kade moeten aanleggen. 

Inmiddels staat hij daar, pakt onze lijnen aan en zegt, je had mij moeten oproepen op kanaal negen.

Dit staat niet in een pilot vermeld. 

Wij zijn de enigen aan de wal. Even later komt er een motorbootje inklaren. 

Daarna legt een charterschip aan, met zijn boegspriet bijna in onze voorstag.

Wij liggen aan lage wal, dit voor de zeilers onder ons. 

Van deze actie werd ik niet vrolijk en heb dit dan ook in het Engels duidelijk gemaakt aan de schipper en douaneman.

Na drie kwartier komt Jelle aan boord. 

Bij het inklaren koop je een zeilvignet, in ons geval tot eind van het jaar, voor €60,00 daarnaast betaal je toeristenbelasting voor een jaar en dat is €148,00. 

De munteenheid in Kroatië is Kuna, dit is even wennen.

Dan is het tijd voor vertrek. 

Mijn kapitein weet Wind & Water keurig met extra stootwillen tussen de boten uit te varen.


Wij varen onder een prachtige brug door.


Je kunt zien dat wij hier een haven aan een grote stad in varen.

Inmiddels heeft Jelle contact gehad met de haven van Milna, hier hebben wij een jaarplaats geboekt. Dit is een ACI Marina en de jachthaven van Dubrovnik is daarbij ook aangesloten. 

Dit betekent dat wij 20% korting krijgen op alle ACI Marina's in Kroatië. Dat is weer een meevaller.

Als wij de haven oproepen blijkt dat ACI Marina Milna reeds contact heeft gehad met Dubrovnik. 

Inmiddels is het kwart voor vijf en zijn wij blij dat we kunnen aanleggen. 

De totale afstand was drieënvijftig mijl. 

Als wij eenmaal vast liggen is er het finish biertje, ik neem nog maar een kopje thee.

Jelle heeft internet geregeld, de appjes en mailtjes komen weer binnen.

Aan het eind van de middag lopen wij naar het havenkantoor. 

Het is een mooi complex. De haven heeft twee restaurants en een zwembad.

Morgen weten wij wat het kost, gelukkig begint hier 1 juni het hoogseizoen.

Wij wandelen het park en haven uit, gaan een straatje in daar is nog een restaurantje.

Heerlijk een lam-spies, frietjes en gegrilde groenten.

Wijntje erbij en koffietje toe, prima.

Wij wandelen terug naar de boot.

Ik zet het blog nog op internet en wij gaan te kooi.

Zondag 28 mei 2017

De klimpartij 


Vanuit onze boot kijken wij omhoog en zien de vestingsmuur. 

Deze loopt door naar boven naar de top van de berg. 

Een beetje bewegen is goed voor de mens, dus besluiten wij om vandaag de klim te maken.

Wij gaan van de boot af, groeten onze buren. 

Zij zijn gisteren aangekomen. 

Zij hebben een Bavaria 34 met een Amerikaanse vlag erop. 

Wij beginnen in het Engels te praten. Hij stelt zijn vrouw voor. 

Hij vertelt in gebrekkig Engels, dat hij kapitein is geweest op een motorboot en nu met pensioen is. 

Hij vraagt waar wij vandaan komen. 

Even later vraag ik aan hem, waar zij vandaan komen. 

Hij vertelt, dat zij van de Krim komen. 

Slavische talen zijn voor ons moeilijk te koppelen aan een land.

Wij gaan naar de hoofdpoort en lopen dwars door het fort, want aan de achterkant begint de klim. 


Hiervoor vragen ze €3,00 entree, dat vinden wij het wel waard.

Voor zover mogelijk zijn er oude stenen treden, die de klim iets makkelijker maken.


Halverwege hebben wij een prachtig uitzicht.

Inmiddels is het twaalf uur. 


Dit geven de kerktorens duidelijk aan. Het geluid weerkaatst tegen de bergen.


Als wij boven zijn bij de kleine kapel, maakt Jelle nog wat mooie foto's.


In de verte horen wij weer het geluid van race-auto's. 

Wij kijken waar het geluid precies vandaan komt. Ineens zien wij het circuit, een paar haarspeldbochten tegen de berg aan de overkant liggen.


Dit is wel een heel mooi plaatje, vinden wij zelf.


Wij kunnen nog verder omhoog, maar wij vinden dit al een hele prestatie. 


Beneden in de oude stad stoppen wij bij een gezellig terras.


Met achtergrond muziek van een melodika en een gitaar.

Gisteren waren het een violiste en gitarist dat klonk erg mooi samen. 

Michiel en Merijn spelen ook gitaar en viool zou zeker ook een mooi duo zijn.

Na de lunch gaan wij terug naar de boot om uit te rusten van deze klimpartij.


Wij komen langs het maritiem museum en lopen er naar binnen. 

Doordat Kotor diep in de baai ligt is hier nooit veel gevochten. 

De vijanden kwamen de smalle  straat niet door.

Opvallend in Montenegro is dat men allemaal in goed onderhouden auto's rijdt, in tegenstelling tot Griekenland.

In iedere haven waar wij tot nu toe in Montenegro zijn geweest is een casino. 

Blijkbaar dat men hier wel een gokje wil wagen.

De hoogste bergen zijn ongeveer 1750 meter, 's winters wordt hier geskied.

Wij eten wat simpels aan boord.

Daarna gaan wij voor de laatste keer het oude fort in voor een kop koffie op het terras.





Zaterdag 27-05-2017

Wat een oude stad.


Niet te laat op, ontbijtje en alles wordt in gereedheid gebracht om verder te gaan.

Onze Engelse buurman, komt nog even vragen naar de diverse afstanden richting het zuiden.

Het blijkt, dat hij geen goede plotter heeft en ook zijn de papieren kaarten niet meer up to date.

Zo zeilt iedereen op zijn eigen wijze op de Middellandse Zee rond. 

Hij heeft zijn boot op de trailer naar Kroatië laten brengen. 

Nu is hij op weg naar zijn zeilvrienden op de Ionische Zee.

Wij verlaten de haven en gaan dieper de baai in. 

Tot op heden zijn wij opvallend weinig zeilboten tegen gekomen.

Er wordt flink gebouwd aan de kust. 


Hier wordt een bijna compleet dorp gebouwd.

Achter ons vaart een twee master, daarna een klein cruiseschip.


Deze geeft wat extra gas en passeert ons. 

De tweemaster kiest voor een andere bestemming, wij varen verder richting Kotor. 


Wij komen door een smalle doorgang, hier varen ferry's af en aan.


Het is een prachtige baai met aan weerszijden hoge bergen. 

Aan het water doemen leuke haventjes op.


Wij passeren een scheepswerf.

De haven van Kotor is helemaal achterin de baai. 

Er is één steiger en je kunt aan de stadswal liggen.

Doordat wij vroeg zijn, ongeveer twaalf uur, is er nog net een plekje vrij aan de steiger.

Elektrisch, water aan boord en binnen een kwartier heeft Jelle ook WiFi geregeld.

Er is geen havenmeester te zien, de buren geven ons de ankerlijnen aan.

Aan het eind van de middag komt er een soort van havenmeester. 

De ligplaats kost €46,00 per nacht.


Tegen twee uur verlaat het cruiseschip de haven onder luid getoeter, dat blijkt een soort vaarwel groet te zijn.

Na de lunch wandelen wij de ommuurde hele oude stad in.

De oude stad behoort tot het Unesco Wereld Erfgoed. 

De kathedraal Saint Tryphon is  gebouwd, op de fundamenten van een in de negende eeuw gebouwde kerk, in 1166.

Het land is in handen geweest van de Romeinen, Venetiers en Oostenrijkers.


Er zijn drie poorten die ingang verschaffen tot de oude stad. 

De zuidelijkste is de oudste, gebouwd in de vroege dertiende eeuw. 

In de zestiende eeuw is de noordelijke en de hoofd poort gebouwd.


De kloktoren valt direct op, als je de hoofdingang binnengaat.

Daarna slenteren wij door allemaal smalle steegjes, waar paleizen en kerken zijn gebouwd.


Dit is een uitgesproken toeristische plaats. 

Een drukte van jewelste en het stikt van de souvenirwinkeltjes. 

Jelle is helemaal in zijn element, dit is een kans voor hem om de mooiste plaatjes te schieten.


Vele terrassen met overal live music, de café's en shops kunnen het allemaal prima aan.


Hier en daar proberen de galeriehouders je naar binnen te praten.

Wij drinken iets op één van de terrassen.



Als wij de oude stad uitlopen en wandelen een mooie laan in, zien wij een stopping center.

Hier gaan wij even kijken. Het brood van gisteren was erg droog, misschien ligt hier wat beters. Melk en beleg nemen wij mee, dan hoeven wij hier verder niet naar te kijken.

Tegen vier uur zijn wij weer aan boord. 

Wij besluiten om hier morgen ook nog te blijven.

Dan willen wij de vestingmuur, die de bergen inloopt, beklimmen.

In de kuip horen wij het geluid van race-auto's, misschien een circuit in de buurt.

Jelle gaat op de fiets op onderzoek uit.

Helaas niet gevonden, naar wel een leuk restaurantje om daar straks wat te eten.

Wij nemen vast een aperitief aan boord.


Tegen acht uur wandelen wij richting het restaurant, dit staat bij TripAdvisor op de eerste plaats.

Wij beginnen met een huisgemaakte vispate, daarna tonijn, mosselen en gegrilde groenten.

Het smaakt allemaal heerlijk en de bediening uitermate vriendelijk.


Als wij het restaurant verlaten, kijken wij omhoog richting de berg en zien een prachtig verlichte vestingmuur naar boven.

Na de koffie, lezen wij nog wat. Ik zet het blog op internet.

Het was een prachtige dag met veel nieuwe indrukken.

Laku noc!