De hemel barst open.

2015-07-01

Vanochtend om half zeven is onze buurman vertrokken. Gisteren middag heeft hij op het havenkantoor een jongen gevonden die toevallig vakantie heeft. De enige voorwaarde is, dat hij zijn vriendin mee mag nemen. Voor de buurman geen probleem. Vandaag Keffalonie, morgen Preveza en waarschijnlijk door naar Corfu. In Gouvia Marina heeft hij nu een ligplaats voor twee maanden. Vrijdagmiddag vliegt de bemanning terug naar Athene en hij naar Wenen. 

Wij hebben voor vandaag een planning gemaakt. Ik stel Jelle voor om vanmiddag tegen half vier een pauze in te lassen, want anders raken wij het vakantiegevoel kwijt.

Alle hoezen van de banken en stoelen en de gordijntjes gaan in de wasmachine.

Daarna gaat de fokkeschoot in de machine flinke scheut wasverzachter erbij, ja daar knapt het wel van op.

Een paar uur later ligt alles weer op zijn plaats, dat voelt goed.

Nog even een paar boodschapjes bij de Carrefour aan de overkant, want vanavond eten wij in restaurantje Wind & Water. Mozzarella, tomaat, pesto een heerlijk fris voorafje, daarna kip Picasso met veel vruchten, dat lukt deze kok prima.

Tegen vier uur wandelen wij naar het Yacht café. Het is mooi weer, wij laten de luiken open staan. 

Gisteravond waren wij hier ook en toen zag ik van die heerlijke wafels. Vanmiddag heb ik de kans, zelfs Jelle kan de verleiding niet weerstaan. Daarbij een sangriaatje, dat hebben wij wel verdiend na zo'n actieve dag.

Als wij net de wafel op hebben, vallen er een paar druppels. Gelukkig zijn wij dichtbij de boot, Jelle loopt er heen om de luiken en ramen te sluiten. 

Aangekomen bij de boot begint het te plenzen, weerlichten en bliksem, dit gaat zeker een half uur door. Het is bijna droog, dan komt Jelle met de paraplu naar het terras, wij nemen nog een capuccino en dan terug naar Wind & Water.

Laatste dag Piraeus.

2015-07-02

Vandaag doen wij de laatste klusjes, die op ons lijstje staan.

Het waait hard, dit is de bewuste Meltemi, die duurt vaak drie dagen. In de haven merken wij er niet zo veel van.

Tegen twee uur krijgen wij een nieuwe Engelse buurman en hij vertelt, dat het "buiten" windkracht zeven is. Als hij heeft aangelegd, vertelt hij dat hij met zijn vrouw terug naar Londen gaat en veertien dagen wegblijft. Hij heeft een grote lap om zijn knie en zij heeft duidelijk last van haar rug, zij loopt niet helemaal soepel meer. Zij vertelt, dat zij kaartjes hebben voor Wimbledon dus naar huis moeten.

Twee uur later zijn de koffers gepakt en lopen zij de steiger af. Zo snel kan het dus ook.

Wij doen er iets langer over. 

Eind van de middag haalt Jelle de duikfles op, ook vindt hij de goede olie voor de motor hij is helemaal gelukkig. 

Omdat het vanavond de laatste avond in Griekenland is, eten wij niet aan boord.

Op straat zie je mensen met plastic bekers met koude koffie lopen, dit is heel gewoon.

Het is moeilijk om een gezellig restaurant te vinden in Piraeus. Overal zijn koffiebars en cocktailbars. 

Wij blijven zoeken en staan ineens bij een Italiaanse soort van pizzeria maar wel met Griekse eigenaars.

Een aardige ober geeft ons de menukaart en vertelt ons over de huiswijn. Wij bestellen om te beginnen een bord met stukjes kaas, gegrilde groenten en wat vleeswaren en zeggen dat wij daarna het hoofdmenu gaan uitzoeken. 

Als de ober terugkomt vragen wij of hij zondag gaat stemmen. Hij weet het nog niet, hij vertrouwt de politiek totaal niet meer. Hij zegt, de rijken hier die stemmen niet, die vinden het zo prima. De arme mensen zullen wel nee stemmen. Het blijft een moeilijk verhaal. Ook hier is iedereen vanaf 18 jaar stemgerechtigd.

Dan kiezen wij ons hoofdgerecht.

Jelle gaat voor Nero linguine met mosselen, ik ga alleen voor de mosselen in groene kruiden. 

Het smaakt heerlijk, wij vragen de ober de complimenten aan de kok door te geven. Een koffietje toe, ja onze avond kan niet meer stuk.

Wij lopen naar de boot en liggen nog even in de kuip, maar vallen in slaap.

 

Flying home.

2015-07-03

Wij halen de mail en het nieuws binnen en het internet kaartje is op.

Het nieuws bestaat merendeel uit de hitte in Nederland en Griekenland. Ergens stond zelfs, dat 1,7 miljoen mensen geen inkomen hebben. Ik blijf wel kritisch, want hoe komt men aan deze cijfers in een land, dat met de administratie achterloopt en tevens met it. Toch blijft het allemaal triest.

De tassen staan klaar in de kuip, beiden 20 kg zonder bijbetaling, dat is toch wel een voordeel van vliegen met Transavia.

De fok is er af en over de zeilhuik heeft Jelle een extra touw gedaan, zodat de wind er niet bij kan. De kuiptent zit vastgeritst aan de sprayhood. 

Ik ga voor de laatste keer door de kajuit en wij kunnen vertrekken.

Wij lopen met onze bagage naar de taxi, die brengt ons naar het busstation.

Overal langs de weg zien wij aanplak biljetten met meer nee dan ja's erop. 

De bus is inderdaad gratis?! 

Anderhalf uur later zijn wij op het vliegveld. Wij hadden gehoopt op goede internet, helaas dat viel tegen.

Wij nemen een drankje, ik bekijk wat winkeltjes en zo brengen wij de tijd tot 16.55 uur door.

Het is een druk vliegveld met veel binnenlandse vluchten.

Alles loopt volgens plan.

Dit was het laatste blog voorlopig.

Op 24 augustus vliegen wij terug naar Athene en vervolgen wij onze trip.

Vanaf 11 mei tot en met vorige week hebben wij in het totaal 580 mijl gevaren, omgerekend in kilometers is dat 1044 kilometers.

Wij hopen, dat wij onze volgers vermaakt hebben met de verhalen en dat u zo een beetje mee hebt gevaren. Voor allemaal een heerlijke zomer en tot eind augustus.