Een Hop On Hop Off day.

2015-06-28

Vandaag kopen wij een kaartje dat 48 uur geldig blijft voor de Hop On Hop Off bus. Inmiddels zijn wij een fan geworden van deze manier van City Sightseeing. 

Bij ons is er een bushalte bij de uitgang van de poort aan de haven. Er zijn twee tours een groene en een rode. Bij ons stopt de groene lijn, die nemen wij dus. Met Ietje en Frits hebben wij afgesproken bij de Akropolis halte. Daarna gaan wij in de rode lijn bus en stappen uit bij het gebouw van het Grieks parlement. 

Op het plein is er ieder uur van de dag, 24 uur een wisseling van de wacht die gekleed zijn in Griekse kostuums. 

Het witte korte plooirokje bestaat uit 140 plooien. 

Wij bekijken het hele gebeuren en zoeken daarna een terrasje. Hier bestellen wij vier glazen vers uitgeperste sinaasappelsap, heerlijk. Ietje en Frits trakteren ons van het "terrasjesgeld" van grootmoeder. 

Uitgerust lopen wij naar de bushalte om de route te vervolgen. 

Wij passeren de buitenlandse ambassade gebouwen en daarna het regeringsgebouw waar donkere wolken boven hangen en blijkbaar druk overleg wordt gevoerd. Cameramensen, journalisten, politie en verschillende auto's staan in de startblokken om maar de eerste te zijn van enig nieuws dat naar buiten komt op te vangen. Ja, hier voel je iets van de gespannen sfeer.

Inderdaad zien wij de rijen mensen voor de pinautomaten staan.

Wij komen langs het universiteits gebouw en een openbare bibliotheek. 

Iets verder is het Nationaal Archeologisch museum, dit gaan wij morgenmiddag bezoeken.

Oude Olympisch stadion.

Dan komen wij door mooie winkel wijken, zien in de verte de Akropolis en het Parthenon.

Wij stappen over op de groene lijn, deze gaat naar Piraeus en zijn havens. 

Vanuit de bus zie je de sinaasappels gewoon aan de boom hangen. 

In de commerciële haven liggen verschillende cruiseschepen. Wij stappen uit bij onze haven en drinken iets aan boord van Wind & Water. 

Als wij op de steiger lopen zie ik, dat er schuin tegenover ons een boot met een voor mij onbekende vlag, is aangekomen? Even later stapt de bemanning van boord, de dame spreekt Duits, de kapitein ook Engels. Ik vraag geïnteresseerd van welk land de vlag is, het blijkt een Israëlische army vlag te zijn. Zij vertellen dat zij 5 dagen en nachten hebben gevaren om hier te komen. De schipper zegt, dat hij negen maanden werkt en dan drie maanden vakantie neemt. Zij zijn op weg naar Lefkas en blijven hier een paar dagen liggen. Nu gaan zij de stad in.

Afgelopen vrijdagavond hebben wij bij een Grieks restaurantje aan de haven gegeten, bij vertrek kregen wij van de gastvrouw een kortingsbon voor een volgend bezoek. Wij stellen Ietje en Frits voor, deze bon te gaan verbrassen. Ja, dat gaan wij doen. Bij aankomst krijgen wij een leuk tafeltje, met uitzicht op de steigers waar de grote motorboten aan liggen, altijd actie. Wij eten allevier vis en laat het ons heerlijk smaken. Na de koffie nog een cheesecake, in een glaasje, van het huis dit maakt ons diner helemaal compleet.

Ietje en Frits hebben geen zin om de metro of bus te gaan, zij nemen de taxi, zodat zij ook snel weer 'thuis" zijn.

Wij lopen onze steiger op en ik zie dat de vlag van de Israëlische boot is vervangen door een Amerikaanse vlag, soms kan ik het hier niet allemaal meer volgen...

Aan boord nog even nieuws gelezen en horen dat de banken vanaf morgen tot waarschijnlijk 5 juli gesloten zullen blijven. 

Gelukkig hebben wij een redelijke voorraad geld, maar voor de bevolking, winkeliers, restauranthouders moet dit toch een ramp zijn. Op dit moment moeten wij gewoon afwachten hoe het er morgen weer uit zal zien.

Nu eerst maar te kooi. 

Kalinichta.

Cultuur snuiven,

2015-06-29

Vanochtend gaat Jelle eerst naar de duikshop om de fles te laten controleren, dit is iedere drie jaar verplicht. Wel wil hij dat het donderdagavond klaar is. De man zegt normaal duurt het een week, maar hij probeert dit donderdag klaar te hebben. Nu maar hopen dat het lukt, want wij zijn wel in Griekenland.

Daarna rijdt Jelle nog even naar het busstation, zodat wij weten hoe laat de bus naar het vliegveld vertrekt en of wij soms kaartjes kunnen kopen. De man achter het loket zegt dat de komende week de bussen gratis zijn. Jelle denkt dat zien wij vrijdag dan wel...

Wij gaan wij op de Hop On - Hop Off bus, die deze keer redelijk op tijd is. De zon schijnt en wij laten bijna heel Athene, met al zijn oudheden opnieuw aan ons voorbij gaan. 

Bij het Nationaal Archeologisch Museum stappen wij uit. Ietje en Frits komen hier ook naar toe, zij gaan eerst nog naar de overdekte vis- en vleeshal. 

Het museum is zelfs op maandagmiddag open. Het is van de buitenkant een prachtig oud gebouw met in het midden vier zuilen, geopend in 1891. Tijdens de tweede wereldoorlog werden veel stukken begraven om beschadiging te voorkomen. In 1946 werd het museum weer heropend. 

Wij zien een prachtige geometrische vaas uit de achtste eeuw v.Chr.

Dan het gouden masker van Agamemnon uit 1650 v.Chr. gevonden in Mycene.

Het bronzen beeld de Jongen van Andikithira werd in 1900 gevonden in zee bij het eiland Andikithira het is twee meter hoog.

Het marmeren beeld van Aphrodite, Eros en Pan werd gevonden op Delos uit 100 v.Chr.

Het beeld Asclepios de god van de geneeskunst.

Dan zien wij een afbeelding van twee mensen die een soort van hockeystick vast houden.

Deze sport stamt dus ook al van voor Chr.

Wat een prachtig museum, na twee uur hebben wij genoeg gezien. Wij gaan naar buiten naar het restaurant en drinken daar iets, even later komen Ietje en Frits hier ook naar toe.

Wij besluiten om deze gezellige week af te sluiten met een etentje in de wijk Monastiraki. 

Eerst wil Jelle nog wel wat geld pinnen. Er staan maar vijf mensen voor hem. Niet iedereen heeft even veel geluk. Twee buitenlandse meisjes proberen te pinnen, maar krijgen met hun creditcard geen geld. Een Grieks echtpaar heeft ook pech. Jelle wil het toch proberen en ja hoor geen enkel probleem €300,00, met het geld wat wij hebben, komen wij de komende dagen zeker door.

Natuurlijk vinden wij een gezellige stek onder de bomen en de parasol. Wat is het leven toch goed. Om ons heen merken wij niets van een land dat op punt van faillissement staat.

Met zijn viertjes zijn wij het erover eens, dat het toch wel bijzondere en intensieve dagen zijn geweest met alleen maar positieve dingen. Dank je wel voor de super tijd Ietje en Frits!

Wij nemen de Metro naar Piraeus. Bij de ingang willen wij een kaartje kopen, de vorige keer hebben wij €1,00 betaald. Tot onze grote verbazing zegt de loketambtenaar, dat het reizen de komende week gratis is?! Hier snappen wij niets van, maar stappen in de metro.

Wij ontdekken weer de vriendelijkheid van de Grieken. Er zit een moeder met twee kinderen. Er is nog één vrije plaats daar ga ik zitten, op hetzelfde moment staat de jongen(14 jaar) op en biedt Jelle zijn stoel aan. Ik begrijp, dat hij aan zijn moeder vraagt uit welk land wij komen, ik zeg in het Engels, wij komen uit Nederland. De jongen lacht en vertelt dit aan zijn moeder. De jongeman aan de overkant zegt oh Nederland. Jelle maakt een opmerking dat het een moeilijke tijd is voor Griekenland. En zo ontstaat er een heel positief gesprek in de Metro. Vrijdag gaan wij naar huis zegt Jelle, maar eind augustus zijn wij gewoon weer terug. De jongen lacht, steekt zijn duim omhoog en zegt ja, want de zon blijft hier altijd schijnen! 

Nu maar afwachten wat het referendum zondag oplevert.

Als wij aan boord komen, staat onze buurman in de kuip en vraagt waar wij vandaag naar toe zijn geweest. Hij komt hier al jaren en kent inmiddels Athene op zijn duimpje. Gisteren vertelde hij nog, dat hij woensdag naar Preveza ging, al die onzekerheid hij wilde niet langer in Griekenland blijven.

Dus wij vragen aan hem of zijn vertrek nog steeds doorgaat. Opgeruimd vertelt hij, dat hij van gedachten is veranderd en gewoon woensdag terug naar Frankrijk vliegt en rond twintig augustus terugkomt met zijn vrouw en de rest van de familie. Wij vertellen hem dat wij dat een goede beslissing vinden. Ook voor ons een geruststelling dat wij weten welke boot er naast ons ligt de komende twee maanden.

Wij gaan aan boord en halen het laatste nieuws binnen.

Kalinichta.

Eerste opruimdag.

2015-06-30

Na het ontbijt het nieuws en de mail ophalen. Wat nieuws betreft, is er niet veel veranderd, alleen zaterdag in Nederland 37 graden, dat is wel uitzonderlijk.

De wasmachine gaat aan, want vandaag wil ik met de overtrekken beginnen te wassen en daarbij alvast wat kleding, want alles moet wel fris en schoon achter blijven.

Jelle gaat op zoek naar een benzinestation er moeten nog drie tanks gevuld worden, dan hebben wij het maximale bij ons. Onwillekeurig houd je rekening met de mogelijkheid dat de aanvoer minder kan zijn door de omstandigheden.

De reserve voorraad van flessen water wordt ook op peil gebracht, het zijn zaken waar je onder normale omstandigheden niet over nadenkt.

Onze Franse buurman komt van boord en vertelt dat hij toch morgen vertrekt richting Corfu. Hij gaat nog op zoek naar wat bemanning en vertrekt eerst naar Keffalonie. Daarna Preveza en dan Corfu goed te doen in drie dagen. Hij heeft veel kranten gelezen en volgt constant het nieuws uit allerlei landen in verschillende talen. Hij zegt de jongeren willen de euro houden, de ouderen willen hun pensioen houden, er zou wel een burgeroorlog kunnen ontstaan.

Zijn vrouw is nu in Zurich, ook daar begreep men niet dat haar man nog in Athene bleef.

Jammer, het is een aardige buurman. In onze ogen laat hij zich wel erg leiden door de pers, maar ook angst en dat is vaak een slechte raadgever. Misschien blijkt het achteraf een goede beslissing te zijn geweest. 

Wij gaan er maar van uit dat er een oplossing komt.

Terwijl ik naar de Carrefour loop, staan er overal rijen mensen bij de pinautomaten. Ook zag ik bij een bank een man namen voorlezen, waarna de betreffende persoon een A4-tje kreeg en naar binnen mocht. Dit blijkt dus voor de ouderen te zijn, die geen pinpasje hebben en zo toch €60,00 per dag kunnen krijgen. Pinnen is hier helemaal niet populair, ook nooit gestimuleerd door de banken.

De gele taxi's blijven af en aan rijden. In Athene alleen al rijden er 16000. Nu begrijp ik, dat men zegt als je geen werk heb word je gewoon taxi-chauffeur in Athene.

Ondertussen is het al weer warm geworden en nemen wij onze siësta.

Voorlopig hebben wij vandaag al een aardige start gemaakt met de voorbereidingen van ons vertrek.

Aan het eind van de steiger kijk je leuk de haven in.

Wind & Water ligt redelijk dichtbij de kade en voor ons gevoel goed beschut.

Inmiddels zijn Ietje en Frits onderweg naar het vliegveld, zij vliegen om half negen vanavond. Zij smste dat inderdaad de bus naar het vliegveld gratis was....

Als ik de foto's bij het blog heb gezocht, gaan wij een terrasje opzoeken en kan het op internet gezet worden.

Een super zeildag!

2015-06-25

Wij zijn er op tijd uit, ontbijten en maken de lunchpakketjes klaar. Jelle brengt Wind & Water in gereedheid. Wij hebben er weer zin in.

Volgens de weerberichten eerst noorden wind, na twee uur draait de wind naar zuid. Regelmatig pakt 't op het water anders uit, doordat wij tussen grote en kleine eilandjes varen. Je kunt van alles verwachten windschiftingen en/of valwinden. Wij besluiten om eerst richting Poros te varen, dat betekent naar het oosten, daarna gaan wij naar het noorden naar Aigina. 

De afstand is totaal 43 mijl. Mocht de wind tegen zitten, kunnen wij altijd in Poros stoppen.

Om acht uur zijn de trossen los en verlaten wij ons mooie plekje in Porto Heli. Dit stadje en zijn omgeving kennen wij nu goed.

Het appartement van Ietje en Frits ligt bovenop een heuvel aan de zee. Wij hebben afgesproken, dat wij dicht langs het appartement zouden varen. 

Ja hoor, om kwart over negen sturen wij een smsje dat wij er aan komen. Leuk, zij staan beiden op het balcon en wij in de kuip. Wij zeilen een ere rondje en worden uitgezwaaid. Tot in Athene....

De eerste uren is het grootzeil op, maar moet de motor aan om toch in elk geval de vijf knopen te halen. 

Bij de landtong, waar wij onze keus moeten maken, krijgen wij de wind pal tegen. Wij besluiten om door te varen en een extra slagje te maken, hopende dat de wind gaat draaien.

Deze keer zijn de weergoden ons goed gezind. De motor kan uit en wij hebben nog een stukje aan de wind, daarna heerlijk de wind van achteren.

Ja, dan wordt mijn kapiteintje actief. Hij zoekt eerst wat "slachtoffers", die met zijn "wedstrijdje " mee doen. De zeilen worden getrimd iedere tiende knoop telt. Ja hoor, na anderhalf uur ligt "Wind & Water" vooraan, ze heeft er helemaal zin in. Het is zo rustig, dat het fokkemaatje in slaap sukkelt. 

Dit is genieten, perfecte koers. 

In de verte zien wij Aigina al liggen. Voor ons een nieuw eiland en haven, hier zijn wij aan toe.

De zeilen worden gestreken en langzaam varen wij de smalle ingang door. Inmiddels is het vier uur, hetgeen betekent dat er met ons veel meer zeilers een plekje zoeken.

De haven ligt helemaal vol, ineens zien wij achterin een plaatsje met mooring lines. Er staat, dat deze plaats gereserveerd is voor Aegan charter. Wij lezen het, maar varen er toch in, wij nemen het risico. Als Jelle de zeilen aan het opruimen is, komt er een meneer aan. Hij vraagt in het Nederlands of Jelle op de hoogte is, dat hij op een Aegan plaats ligt. Jelle bevestigt dit, de man zegt dat wij mogen blijven liggen, want er komt nog één boot binnen en daar is nog een plaatsje voor. Hij vertelt dat hij hier een charterbedrijf heeft met een vloot van twaalf boten. In Corfu zit OCC ook een Nederlands charterbedrijf en het blijkt dat Sunny Sailing ook een Nederlandse eigenaar heeft. Het Nederlandse ondernemerschap viert hier blijkbaar hoogtij, hier valt nog wat te verdienen.

Als wij klaar zijn loop ik de kade op zie een kerkje en loop naar binnen. 

Regelmatig zijn wij wat geestelijken druk pratend bij elkaar lopen.

Bij een taverne zet ik het blog op internet, dan is dat ook weer klaar. Op de terugweg zie ik bij een fruitstalletje met aardbeien en wilde perziken liggen, die neem ik mee voor vanavond.

Wij eten aan boord en gaan daarna op de kade koffie drinken. 

In de coffebar staat de t.v. aan, wij zien beelden van de Europese ministers in vergadering. Later worden er interviews uitgezonden, dan is het jammer dat wij geen Grieks verstaan. De beelden zijn natuurlijk niet in het Engels ondertiteld. In de havens en restaurants waar wij komen, merken wij niets van al de ontwikkelingen die gaande zijn.

Als wij tegen elf uur aan boord zijn ga ik direct te kooi, Jelle gaat nog even in de kuip zitten.

Piraeus here we come!

2015-06-26

Wij doen het rustig aan vanochtend. Het is nog maar vijftien mijl naar onze voorlopige laatste ligplaats. 

Op het water is het warm, want er is weinig tot geen wind. Er zijn veel boten, die in de richting van Athene varen. 

Onderweg komen wij diverse ferry's tegen. 

Op de rede van Piraeus liggen zeer veel vrachtschepen voor anker. Links zien wij een grote containerterminal. 

In de verte de Akropolis.

Daarnaast twee grote rood wit gestreepte schoorstenen. Wij zien de cruiseschepen liggen, je merkt direct dat je in de nabijheid van een grote stad bent.

Piraeus is een stad met 200.000 inwoners en is één van de grootste havens in het Middellandse Zeegebied, behoort bij de grootste steden van Griekenland. 

Sinds 480 v.Chr. Is het de haven  van Athene. In 1923 kwamen er 100.000 vluchtelingen uit Klein Azië die bijdroegen aan de kosmopolitische sfeer van de stad. De geschiedenis herhaalt zich, dat blijkt wel weer.

Als wij vlak voor Zea Marina zijn, roept Jelle, op kanaal negen van de marifoon, het havenkantoor  op om zich te melden. Even later komt er een marinero in een rubberbootje die ons keurig onze plaats aanwijst en helpt met het aanleggen. Wij hebben een prima beschutte plaats, achter in de haven voor de komende twee maanden. 

Terwijl wij aan het opruimen zijn, voelen wij hoe warm het is. Binnen is het al snel dertig graden, dit betekent gewoon even gaan rusten. Ons tempo moet duidelijk omlaag. Niet voor vijf uur iets actiefs doen. 

's Avonds wandelen wij nog even over de kade. 

Er liggen veel motorjachten, waarvan de meesten een Engelse nationaliteit hebben. 

Maar er is er één die de kroon spant, een 100 meter lang motorjacht Chopi Chopi geregistreerd in Georgestown, een belastingparadijs. Wij maken speciaal voor Timo hier een foto van, misschien een klant?!

Op, naar het beroemdste gebouw van de wereld!

2015-06-27

Een rustig ontbijtje, daar genieten wij van. Daarna halen wij met ons internetkaartje het laatste nieuws en de mail binnen, zo zijn wij weer van alles op de hoogte.

Met de Metro gaan wij naar Ietje en Frits. Zij halen ons op van het station, wij lopen samen naar het appartement, waar zij vier nachten verblijven.

Het complex ligt bijna naast de Akropolis. 

Een mooi statig pand in de wijk Plaka, wij drinken koffie op het balkon met uitzicht op de Zeus zuilen.

Vervolgens wandelen wij langs de vele terrasjes naar de ingang van de Akropolis. Ietje had het advies gekregen om 's middags na twee uur te gaan. 's Ochtends worden de toeristen met bussen gebracht en zijn er lange wachtrijen. Goede tip, wij kwamen aan en konden direct doorlopen, nadat wij onze ticket hadden gekocht. 

Wij beginnen bij het theater van Herodes Atticus gebouwd in 161 n.Chr. In 1955 is het gerestaureerd en nu wordt het gebruikt voor openlucht concerten. Dan is er nog het Dionysus theater. 

Heel bijzonder dat er toch nog zoveel van die oude gebouwen is overgebleven.

Wij hebben prachtige uitzichten over de stad Athene en aan de andere kant Piraeus en de zee.

Wij klauteren verder omhoog naar het Parthenon. 

Deze tempel is één van de beroemdste gebouwen van de wereld. In 447 v.Chr. is men begonnen met de bouw. Na negen jaar was de bouw voltooid. Door de eeuwen heen is hij gebruikt als kerk, moskee en arsenaal. 

Wij lopen naar beneden en willen naar het nieuwe Akropolismuseum. Dit ligt aan de voet van de Akropolis. Al voor 1980 waren er plannen gemaakt voor dit museum. In de zomer van 2009 is het museum geopend. 

De opdracht was om over de opgravingen van de vroeg-christelijke nederzettingen heen te bouwen. 

Betonnen pilaren en een glazen vloer zijn te zien bij de ingang. 

Op de bovenste verdieping is veel glas gebruikt, waardoor het gebouw in direct contact staat met het Parthenon buiten.

Als wij aan het eind van de middag het museum verlaten, zijn wij helemaal toe aan een drankje. In deze omgeving vinden wij snel een terrasje onder de bomen. 

Voor de mannen een Mythos en voor de vrouwen witte wijn. Een Ouzo schotel met verschillende soorten vis erbij wij genieten. Onze magen zijn nog niet helemaal gevuld. Wij gaan op zoek naar een ander Grieks terras. Er komt al snel een vlotte Griek op ons af. Hij vertelt dat hij in Deventer een Grieks restaurant heeft gehad, spreekt een paar woorden Nederlands en wij nemen plaats op zijn terras. Ietje kiest gegrilde Dorade, Frits een lams souvlaki, Jelle Stifado (stoofvlees potje) en ik ga voor gegrilde calamaris, wijntje erbij en wij smullen. Na de koffie gaan wij naar het metrostation en een klein uurtje later zijn wij aan boord.

Onze Franse buurman, vroeger een zeiler, nu heeft hij een motorjacht, wacht ons al op. Hij spreekt goed Engels en vertelt ons dat het echt afgelopen is en dat de Grieken uit de EEG gaan. Hij vond ook dat Europa wel heel veel geduld had gehad, volgens hem was het besluit duidelijk Grexit.

Hij vliegt a.s. woensdag naar huis laat ook de boot naast ons twee maanden liggen. Hij komt twintig augustus weer terug. Hij maakt zich ernstig ongerust of hoe het nu verder gaat. In elk geval heeft hij zijn dieseltank helemaal afgetankt er gaat 1000 liter diesel in. In geval van nood kan hij dus een eind weg. Maar wat, als het kanaal van Corinthe gesloten wordt voor buitenlandse jachten. Misschien gaan ze wel extreme belastingen heffen op deze schepen. Je kon merken dat hij met diverse scenario's rekening houdt. Hij is op dit moment alleen aan boord om alles in orde te maken en heeft dus de hele dag hierover nagedacht. Nu wilde hij het er met Jelle over hebben, logisch ik snap dat wel. Jelle staat wat nuchterder tegenover alles. Hij vertelt de buurman, onze voorkeur blijft Turkije,mals het niet kan, dan terug naar Italië.

Wij wachten de ontwikkelingen maar af.

Dit was eigenlijk de eerste discussie, sinds wij hier zijn, over de Griekse financiële problemen.  

Jelle zegt tegen de buurman ik ga nog even wat nieuws ophalen, dan ben ik weer helemaal op de hoogte. Morgen weten wij misschien meer.

Kalinichta.

OEen top dag!

2015-06-23

Kalimera.

Wij zijn er op tijd uit, want vandaag wordt het een actieve dag.

Om tien uur staat ons chauffeurtje aan de weg. Wij stappen in en vertrekken direct.

Wij rijden eerst naar Epidaurus, de afstand is niet zo ver, maar de tijd dat je onderweg bent, via al die secundaire kronkelende wegen, valt altijd tegen. 

Wij rijden via het Didymo gebergte hoog 1100 meter, daarna dalen wij weer.

Wij willen naar het theater, dat eind vierde eeuw is ontworpen en bekend staat om zijn ronde podium en zijn goede akoestiek. 

Dit gaan wij testen, Frits blijft beneden staan en wij lopen naar boven. Het klopt, wij kunnen duidelijk verstaan wat hij zegt. In de zomermaanden worden hier nog steeds concerten en voorstellingen gegeven. Het opvallende is dat tijdens deze optredens geen microfoons worden gebruikt en zelfs de zachtste stemmen boven hoorbaar zijn.

Inmiddels is het half twaalf wij willen even rusten, koffietje en een heerlijke apfelstrudel erbij.

Wij overleggen, verder het binnenland in naar Mycene of nu naar Nauplion richting de kust.

Het blijft altijd een compromis twee kortere bezoeken of één, waar je dan meer tijd aan kunt besteden. 

Wij kiezen voor het laatste, dus Nauplion.

Frits kruipt weer achter het stuur en rijdt als de beste over al die bochtige wegen, soms lijkt of er geen eind aan komt. 

Dan ineens zien wij weer de zee. Ja, deze baai ligt nog voorbij de baai waar de villa van Willem Alexander staat. 

Wij rijden direct naar de Venetiaanse citadel Palamidi die tussen 1711 en 1714 werd gebouwd. Het heeft heel wat oorlogen doorstaan. Eerst viel het na een beleg van een week al in handen van de Turken. In 1822 werd het na achttien maanden strijd, heroverd door Griekse rebellen.

Beneden ons zien wij Nauplion met zijn marmeren plaveisels liggen. Volgens de boekjes is het de elegantste stad van het Griekse vasteland. 

Wij lopen rond en Jelle gaat met Ietje nog wat hogerop. 

Frits en ik lopen naar beneden, hier hebben wij een bankje in de schaduw gezien, dat lijkt ons wel iets. Als de Dammetjes ook weer beneden zijn, stappen wij in de auto en willen het oude centrum zien. Frits parkeert de auto aan de Havenkade. 

Wij lopen over de marmeren plaveisels, de oude autovrije stadskern binnen. Wij slenteren door de straatjes, komen op een groot plein met terrassen uit, wij geven de voorkeur aan een terras in één van de smalle steegjes. 

Nu zijn de mannen aan een Mythos (biertje) toe, Ietje en ik kiezen voor een wijntje 🍷, wel met fles water erbij natuurlijk. 

Nog wat hartige dingen en voor ons is de lunch compleet. 

In Griekenland lopen overal zwerfkatten en zwerfhonden rond, vooral bij de terrassen. Aangezien ik geen kattenliefhebster ben, probeer ik ze zoveel mogelijk uit mijn buurt te houden, hetgeen mij redelijk lukt. 

Naast ons zit een dame alleen aan een tafeltje. Zij krijgt een Griekse salade en geniet duidelijk van haar wijntje, terwijl zij een andere kant op kijkt. Ineens zie ik, dat er een kat op haar tafel springt en aan haar salade begint te eten. Zij schrikt, zet haar glas neer en de kat springt net tussen haar bord en het glas van de tafel. Afschuwelijk dit alles gebeurt, terwijl er ook drie obers tussen de tafeltjes lopen en niets zien. De vrouw loopt verbolgen naar binnen, terwijl zij tegen de ober zegt, dat zij haar salade niet meer hoeft. Als zij vertrekt, legt de ober een bordje op haar saladebordje, hoe slim kun je zijn...Waarschijnlijk heeft zij binnen haar beklag gedaan, als zij buiten komt laat de ober trots zien dat hij een bordje op haar bord heeft gelegd. Zij maakt duidelijk, dat zij de salade niet meer wil, dan neemt de ober dit mee naar binnen. Een tijdje later krijgt de dame gelukkig een andere salade. Wat een schouwspel!

Wij maken wat foto's, ik scoor natuurlijk nog een magneetje voor op de koelkast thuis. 

Ietje heeft een tip gekregen voor de terugweg. Inderdaad, een weg met prachtige vergezichten, weer heel anders dan op het water.

Frits rijdt als een ervaren taxi-chauffeur over de bochtige bergwegen hoog, laag het maakt hem niks uit, weet op het goede moment gas te geven en ook te remmen gelukkig. Zo komen wij na anderhalf uur bij Wind & Water uit, waar wij onder het genot van een hapje en een drankje gezellig napraten over de succesvolle dag. 

Morgen is onze laatste dag in Porto Heli, wij gaan dan met de ferry, 's middags naar Spetzes. Wij twijfelen nog even om met onze eigen boot te gaan. Het lastige is, dat wij niet weten of er plaats is en wij moeten altijd Ietje en Frits naar Porto Heli terugbrengen, de vraag is of dan onze mooie plek nog vrij is. Volgend jaar gaan wij het anders afspreken, dan varen zij eerst een paar dagen mee en brengen wij Ietje en Frits op de geboekte bestemming.

Tegen half negen rijden zij weer naar het appartement, wij zwaaien ons chauffeurtje en zijn maatje uit, tot morgen!

In de kajuit kijken wij terug op een super dag👍strekken de benen en gaan op tijd te kooi.