Het is mooi geweest.

2014-10-10

Wij worden wakker om zeven uur en voelen al onze spieren in combinatie met een keiharde matras. Na het douchen en wat beweging worden onze spieren al wat soepeler.

De tassen worden gewogen, wij hebben een extra tas ingecheckt,  zij voldoen aan het gewicht, deze keer gelukkig geen overgewicht.

Dan begint de administratie afhandeling, uitchecken, aanbetaling voor ligplaats, taxi bestellen, instap kaarten laten uitprinten op het havenkantoor. Eindelijk tegen tien uur kan Jelle nog even naar de boot om het water door te spoelen. Wind & Water ligt er keurig bij.

Ik loop nog over het haventerrein, daar wordt een motorjacht verpakt voor groot onderhoud.

Bijzonder zoals dat gebeurt.

Nog even een kop koffie en om 12.15 uur staat de taxi klaar.

Wij zijn op ruim op tijd op het vliegveld en moeten voor de extra tas bij betalen, € 3,00 per kilo. 

Inmiddels is het Engelse koppel ook gearriveerd. Wij drinken iets aan de bar. Daarna wordt onze vlucht omgeroepen. 

Bagage gecheckt, alles in orde....met elf passagiers aan boord vertrekken wij. Eenmaal aan boord krijgen wij een snoepje en een tissue, wat een service!

Binnen in het vliegtuig is alles wat kleiner dan wij gewend zijn.

Het is erg helder, vanuit het vliegtuig maak ik nog een paar foto's.

Vanuit het raampje maak ik deze foto nog.

Een half uur later zijn wij op het vliegveld van Corfu. Nu even een bagagekluis zoeken, helaas is niet aanwezig op het vliegveld. Om met bagage de stad in te gaan, zien wij niet zitten. Wij lunchen buiten op het terras, er is wifi. Dan ga ik het blog maar op internet zetten.

Dit is het laatste verslag, ik hoop dat onze volgers mee hebben genoten van de afgelopen zeilreis. Voorlopig zijn wij een tijdje uit de lucht.

Het afgelopen seizoen heeft Jelle 1228 zeemijlen gevaren, dat is ongeveer 2100 km. Voor mij waren het er 800, omdat ik de oversteek van Sicilië naar Corfu niet heb meegemaakt.

Volgend jaar varen wij verder de Ionische Zee over, dan de Straat van Corinthie daar waarschijnlijk ergens de zomerstop. Vanaf half augustus de Egeïsche eilanden richting Turkeije waar Wind & Water de wal op gaat.

   

Alles is in kannen en kruiken.

2014-10-09

Jelle heeft regelmatig wakker gelegen van de sceptertank, hoe nu verder.....

Alles wordt gelucht en gewassen. Op de haven zijn 6 wasmachines en daar kan 6 kg. in.

Met de laatste was loop ik naar de wasmachine ruimte op de haven. Voor € 5,00 op 60 graden is de was binnen een uur schoon. Terwijl ik sta te wachten met een Engelse mevrouw vertelt zij dat zij morgen ook naar Corfu gaan en nog twee dagen daar blijven. Ik vertelde dat wij met de taxi naar Igoumenitsa gingen, ritje van kleine twee uur. daarna uurtje op de boot. Zij reageerde direct met de vraag waarom vliegen jullie niet van Prevesa naar Corfu. Dit kost € 55,00 per persoon en binnen een half uur ben je in Corfu op het vliegveld. Je kunt dit online boeken. 

Wij hebben geluk ze vliegen op vrijdag. De taxi kostte € 110,00, de keus was snel gemaakt. Aan deze mogelijkheid wordt door de haven geen ruchtbaarheid gegeven, dit verbaast ons. Jelle vindt het een goed idee om dan maar het vliegtuig te boeken. Een paar uur later is de boeking gedaan.

Aan boord leg ik de laatste hand aan het schoonmaken, eind van de middag wens ik de buren ook een goede vlucht, misschien zien wij elkaar in het voorjaar weer. Zij zijn Engels maar wonen al jaren in Zuid Afrika. Enkele jaren geleden hebben zij hier een Bavaria 33 gekocht en varen nu op de Ionische Zee. 

Dan wandel ik met bagage naar onze hotelkamer op het terrein. Het ziet er netjes uit, alles schoon en aanwezig. 

Vanaf ons balkon hebben wij een prachtig uitzicht op het haventerrein dat ingesloten is door de Ionische Zee.

Vanavond eten wij voor de laatste maal in het restaurant op de haven. Er zijn nog drie andere tafeltjes die door Nederlanders zijn bezet. Bijzonder, zo ver weg en dan zoveel Nederlands om je heen te horen spreken.

Wij gaan direct naar bed en slapen snel in na zo'n arbeidzame dag.

De aftakeling begint......

2014-10-08

Dit worden de laatste uren van dit jaar voor Wind & Water in het zilte water. Er wordt hard gewerkt met het uit het water halen van de schepen. Alles gebeurt volgens een strak tijdschema. Om half tien komt er een marinero naar ons toe met de vraag of wij binnen vijf minuten voor de kraan kunnen zijn, waarschijnlijk een boot niet op tijd. Helaas dat lukt ons niet wij moeten om elf uur. Vervolgens wordt een ander "slachtoffer" gevonden die deze tijd opvult. Om half elf zijn wij bij de kraan. 

De kraanmachinist, een marinero en een monteur die vraagt en direct noteert of er de komende winter nog iets aan onze boot moet worden gedaan. Jelle heeft twee klusjes, hier wordt een prijsopgaaf van gemaakt, waarna wij kunnen beslissen om het wel of niet te laten doen. 

Er wordt zorgvuldig te werk gegaan, bijna alle apparatuur wordt electronisch gestuurd. Als Wind & Water in de kraan hangt, staan er direct twee mannen klaar die het onderwaterschip met een hogedrukspuit schoon spuiten. Daarna gaat de boot op een soort van trailer die getrokken wordt door een trekker. De kraanmachinist stelt zich nog even voor vertelt waar wij ons kunnen melden voor eventuele vragen en wenst ons een prettige dag toe. 

De trekker rijdt door een straat van zeilboten wij liggen in straat K op nummer 93. 

Verbazingwekkend zoals de boten geparkeerd staan. 

Bij elke tien boten is electriciteit en water voorziening. Iets verder een keurig en schoon toilet en douchegebouw, waar je gratis gebruik van kunt maken, als je aan boord blijft slapen. Wind & Water wordt ondersteund door metalen schragen en staat zo stevig. Er wordt een ladder tegen de spiegel geplaatst zodat wij aan boord kunnen. Een beetje vreemd in het begin, maar het went snel. De wasmachine gaat aan en  nu beginnen wij serieus aan het winterklaar maken. 

Jelle gaat onmiddellijk de sceptertank eruit slopen. 

Dat is geen sinecure, het moet nu echt gebeuren er komt een nieuwe tank in. 

Na een klein uurtje is de klus geklaard. 

Ik word er niet echt vrolijk van, hoe komt dat weer goed volgend voorjaar..... Dan zit er een vochtvlek bij het voorluik, plafond eruit afdeklijst eraf, morgen kitten, lijst schuren lakken komt allemaal goed. Ik ga maar vast de kasten nakijken en de spullen klaar leggen die mee naar huis moeten. Vanavond is het de laatste keer dat wij aan boord eten, spaghetti, het smaakt heerlijk. Het wordt nu wel ongezelliger aan boord, dus maar op tijd te kooi. Morgen nog een drukke dag.

Bedenk niet wat je wilt hebben, maar geniet van wat je krijgt.

2014-10-07

Gisteravond bleef het lichten en onweren. Jelle gaat naar buiten en maakt een mooie foto.

De hele nacht volgt de ene bui na de andere. Iedere keer zijn wij wakker van het onweer. 

Eind van de ochtend willen wij oversteken naar Cleopatra Marina.

Het blijft waaien en regenen. Wij hebben geen keus,dus genieten wij maar van wat wij krijgen.

De wind blaast flink en wij liggen aan lage wal, tussen twee schepen in. Gelukkig komen er twee mannen aan, die ons ondanks de regen wel een handje willen helpen. Op zo'n moment hebben wij toch duidelijk plezier van de boegschroef. Mijn kapiteintje vaart schuin naar achter de stuurlui op de wal geven de voorpunt nog een extra zet en zo draaien wij netjes uit de ligplaats.

Op het water natuurlijk geen sterveling, onderweg bind ik de stootwillen goed vast. Bij aankomst moet eerst de dieseltank vol gedaan worden. Dat lukt prima er gaat meer dan honderd liter in.

Daarna krijgen wij een ligplaats toegewezen. Even opletten, want in deze haven staat best een flinke stroming. Op de Middellandse Zee komt de stroom altijd maar van één kant, bij ons nu recht van voren. Als wij eenmaal vastliggen ga ik eerst droge kleding aan doen, want ik ben echt tot op mijn hemd toe nat. Na de lunch lopen wij een rondje, vragen hoe het morgen gaat als Wind & Water de wal op moet. Het is net als in de wachtkamer van de dokter, als je aan de beurt bent komen de marinero's je ophalen. Wij wachten dus gewoon af.

Wij lopen het grote terrein op, dat alfabetisch is ingedeeld in eindeloze rijen van schepen minstens 900 in totaal. Het ziet er overzichtelijk uit. Een winkel met allerlei onderdelen, dan een kantoor waar het onderhoud gecoördineerd wordt. Verder is er niets, behalve een restaurant waar je alles kunt krijgen, dat gaan wij vanavond uitproberen. Dit alles op een kwartiertje rijden met de auto van het vliegveld Preveza. Voor de gezelligheid lig je hier niet, dat was aan de overkant van de rivier wel anders.

Dan eindelijk tegen vijf uur komt de zon weer te voorschijn, alles ziet er ineens anders uit. 

Jelle neemt zijn welverdiende biertje.

In het restaurant komen wij Gonnie, Hans en Lars tegen, drinken samen nog een kop koffie. Zij vliegen morgen vanuit Corfu terug naar Nederland, wij nemen afscheid van elkaar en houden zeker contact. 

Het is bijna volle maan, die hebben wij de afgelopen dagen niet meer gezien. Als wij aan boord komen is het muisstil, geen wind en regen, dat gaat dus een rustige nacht worden.

Kalinichta.

IT uitdagingen.

2014-10-06

Op windfinder zie ik dat het vanochtend droog blijft. 

De site ziet er zo uit. Morgen ook nog neerslag, woensdag strak blauw en dan gaat Wind & Water op de wal. 

Dit betekent toch nog even een wasje doen, kan het drogen voordat het om één uur gaat regenen en harde wind. Ik heb geluk om één uur is mijn wasje droog. 

De regen komt met bakken uit de lucht, onweer en bliksem volgen elkaar op, in buien dertig knopen wind. 

Jelle blaast (met elektrische pomp) nog twee extra dikke stootwillen op, want de wind staat precies over dwars. 

Daarna wordt een kleine lekkage opgelost in het aanrechtkastje en de airco wordt doorgespoeld met zoet water. 

Jammer, er kan niet gepoetst worden. Volgens de berichten blijft het regenen. 

Van een blogger heb uitleg gekregen, hoe ik het lokale weerbericht op ons blog krijg. Vandaag dus een dag om dit uit te zoeken. Zoals je ziet, het is gelukt. Ubung macht den meister. 

Verder geen bijzonder nieuws, binnen is het warm, buiten is het nat.

De regen houdt toch nog op.

2014-10-05

Inderdaad bijna de hele dag regen. Lekker de tijd om een boekje te lezen. 

De bloggen van andere zeilers doornemen, die al van Griekenland naar Turkeije zijn gezeild. 

Ideaal voor de planning van volgend jaar.

Na de thee scrabbelen, Jelle wil revanche. 

Wijntje erbij dan gaat het beter. Deze keer moet ik beginnen en inderdaad ik verlies; totaal stand 1-1. En een lege fles wijn!

Tegen zes uur zijn wij het binnen zitten beu en trekken onze lange broeken, trui, sokken en jack aan om wat te gaan eten. Even de benen strekken kan geen kwaad. Eerst koffie bij café Caldo aan de boulevard, daarna vinden wij een gezellig Grieks restaurant. Wij beginnen met Zuccini, gefrituurde gourgette plakjes, lekker met tzazichi, dan gaan wij beiden voor de vis. 

In het restaurant is op een wand een grote muurschildering gemaakt.

Op de andere is de achtergrond de zee en met katoen, schelpen en wat andere natuurlijke materialen bootjes op geplakt. 

Het is een fraai geheel.

Bij ons vertrek zitten aan twee andere tafeltjes inmiddels ook Nederlanders, zij gaan er de komende week allemaal uit in Cleopatra. 

Het is gelukkig droog en zo wandelen wij nog een kwartiertje naar Wind & Water, waar wij moe maar voldaan onze kooi in duiken.

Kalinichta.

Verwondering.

2014-10-04

Deze keer geen foto's.

Vandaag blijven wij poetsen, erg saai maar morgen wordt regen voorspeld.

Ik loop het stadje Prevesa in weet inmiddels aardig de weg, dit versnelt het boodschappen doen. 

Jelle loopt eind van de middag naar de Serpendo, zij hebben een monteur uit Nederland laten komen, vanwege problemen met de elektronische apparatuur, als gevolg van blikseminslag in de boot aan begin van het seizoen. Hij blijft tot woensdag, dus Hans stelde voor om even langs te komen met Lars, de monteur, en naar onze acculader te kijken. Begin van de avond komt Lars, stelt inderdaad vast dat er iets stuk moet zijn. Dit betekent, lader mee naar huis en in Nederland laten nakijken. 

Waar ik mij over verbaas, is dat je zeilboten ziet met de vlag achterop die niet overeenkomt met de nationaliteit van de eigenaar. Vandaag lag er een schip naast ons met een Amerikaanse vlag, dus spreek je ze keurig in het Engels aan, je krijgt antwoord in gebrekkig Engels. Even later maakt Jelle met de schipper een praatje, blijkt dat het Israëliërs zijn, op weg naar Antalya. Er komt een boot aan met een Belgische vlag, wij helpen met het aanleggen, verwacht je dat er Frans of Nederlands gesproken wordt. Blijkt dat het Spanjaarden zijn uit La Coruna. De dame die haar 3 vingers verloren heeft, komt uit Kroatië, maar vaart onder Zweedse vlag. Dit heeft volgens ons met de belasting en/of verzekering te maken, maar het fijne komen wij niet te weten. Alom verbazing.

's Nachts komt de voorspelde regen en harde wind, hier hadden wij al rekening mee gehouden. 

Gewoon morgenochtend uitslapen, het is toch zondag.

Verder ruimen.

2014-10-03

Vandaag heeft Jelle de motor doorgesmeerd en olie ververst, dit zijn zo de jaarlijkse klussen.

Het is heerlijk weer, ik draai nog wat wasjes. In de middag even naar de Carrefour, nog wat lekkers voor bij de borrel halen. 

Eind van de middag krijgen wij Hans en Gonnie op bezoek. Wij hebben elkaar ontmoet in Gouvia. 

Je kunt zien dat het seizoen voor veel zeilers eindigt, de haven is vol met boten, die hier de nodige voorbereidingen treffen, voordat deze uit het water gaat. 

Opvallend veel Nederlanders, Duitsers en Engelsen.

Tegen half zes zijn Gonnie en Hans er, onder het genot van een drankje wisselen wij zeilervaringen uit. Zij zijn al op wat  zuidelijke eilanden geweest en vertellen over de mooie plekjes daar. 

Het is al donker als zij vertrekken. De avonden worden langer, want de zon is om 19.15 uur onder gegaan. Wij maken het gezellig in de kajuit. Tijdens de koffie zet ik het blog op internet.

Deze keer niet de plaat poetsen.

2014-10-02

Wij bekijken de vooruitzichten en zien dat er in het weekend waarschijnlijk wat regen komt.

Dan wordt het nu serieus tijd om te beginnen met het schoonmaken van de zeilen, kussens, bakskisten, zonnetent en wat er zoal voorbij komt.

Niet erg interessant voor onze volgers, maar het is wel onderdeel van het leven aan boord.

Jelle rolt grootzeil en fok uit, spuit er tegenaan en hoopt dat nu het meeste zout er af is.

De zon en het zachte windje zorgen ervoor dat de zeilen gestreken kunnen worden. De fok vouwen wij keurig op. Het grootzeil moet gecontroleerd worden, hier en daar is er tape los gegaan. Wij leggen het grootzeil op de steiger en Jelle neemt het onderhanden. Deze keer gaan wij het oprollen, zo heeft het zeil, wat voor een gedeelte doorgelat is en zeer kwetsbaar, minder te leiden.

Dan worden de comfort Seats geschrobd en gespoeld, daar knappen ze van op. 

De bakskist heeft er nog nooit zo mooi en schoon uitgezien.

Dat een boot ook gevaren kan opleveren, blijkt in eens op het volgende moment. Een vrouw aan de overkant beklemt haar vingers tussen de lijn en de lier. Zij gilt het uit, wij zien een toeloop van mensen op het schip. Enkele minuten later, wordt zij door de ziekenauto vervoert naar het ziekenhuis. Eind van de middag horen wij, dat zij drie vingers heeft verloren. 

Even later helpt Jelle een Engelsman bij het aanleggen van zijn boot. Heel voorzichtig en rustig komt hij aanvaren. Alles gaat langzaam, maar wel overwogen. 

Ondertussen poets ik door. Als de Engelsman zijn snoer uitlegt naar de electriciteit paal, die dichtbij onze boot is, bedankt hij Jelle voor de hulp bij het aanleggen. Ik vertel de schipper dat ik de boot herken. Hij zei hij dat dit kon kloppen. Hij had net de boot gekocht van twee dames en was er helemaal blij mee. Nog geen twee minuten later komt de partner erbij staan. Ontzettend enthousiaste vrouw, nooit gevaren, vorig jaar zwemdiploma gehaald en nu met pensioen. Zij wilde allemaal dingen gaan doen, maar niet zeilen, want dat kende zij niet. 

Totdat haar oud collega, haar belde om zo snel mogelijk naar Corfu te komen, want hij had een zeilboot gekocht. Dat heeft ze toen gedaan, vanaf het eerste moment is ze helemaal enthousiast, wil alles weten. Tijdens het zeilen hier naar toe, hadden zij dolfijnen gezien, die rond de boot bleven zwemmen. Het doel van de schipper is nu, om alles langzaam uit te leggen en op te bouwen, zodat zij enthousiast blijft. Voorlopig is hem dat zeker gelukt. 

Zij vertelt, dat zij in Amsterdam was geweest en eigenlijk naar het bloemencorso wilde. Dus ik zei, oh ja de bollenvelden zijn prachtig, daar moet je in mei naar toe. Nee, zegt zij het eerste weekend van september, deze keer was er zelfs een wagen met van Gogh erbij, mijn vriendin heeft het gezien. Ik ga er volgend jaar heen, het staat al in mijn agenda. Ja, vertelt zij, vanuit Manchester, haar woonplaats, worden er speciaal vluchten georganiseerd om het corso in Zundert te bezoeken. Mijn oren klapperden, maar was ook een beetje trots op ons Brabant en dat allemaal op de steiger in Preveza.

Ondertussen is er al veel schoon en droog. Over het grootzeil hebben wij voorlopig de zeilhuik gedaan en die ligt boven op het dek. Genoeg voor vandaag.

Drankje in de kuip en dan relaxen.

Passagieren.

2014-10-01

Vandaag is ons doel Lefkas-stad. Aangezien het busstation wat ver weg is, nemen wij een taxi.

Voor €2,70 kopen wij een enkeltje Lefkas, retourtjes kennen zij hier niet. De bus is redelijk op tijd, leuk om te zien hoe de reis over de weg verloopt. Eerst gaan wij door de tunnel, anderhalve kilometer lang. De weg er naar toe is een smalle secundaire weg.

Op de  internet site:  "tunnel preveza aktion", lees je er meer over. 

Het blijkt dat de tunnel in 2002 gebouwd is en sindsdien zijn Preveza en Aktion met elkaar verbonden. 

Tijdens het varen hadden wij al een boei gezien, die de tunnel markeert. 

Als wij door de tunnel zijn stopt de bus vrij snel bij het vliegveld(je) van Preveza, dit ligt midden in de weilanden. 

Wij vervolgen de smalle bochtige weg, die omhoog gaat zodat je een mooi uitzicht hebt aan de ene kant over het meer, de andere kant de Ionische Zee. Het bijzondere van Lefkas is dat dit het enige Ionische eiland is dat door een drijvende draaibrug met het vasteland verbonden is. In de 7e eeuw voor Chr. werd dit kanaal gegraven omdat de  Korinthiers het zat waren om het uitstekende land te moeten varen. Het is een erg groen en bergachtig eiland, middenin het eiland loopt een gebergte dat 1158 meter hoog is.

Wij moeten wachten voor de draaibrug er gaat beroepsvaart door. Even later stappen wij in Lefkas uit. Eerst koffie, daar hebben wij trek in. Dan wandelen wij richting de winkelstraat. Het doet wat rommelig aan. Veel gebouwen zijn tijdens de aardbeving van 1948 ingestort. Er is daarna veel bij gebouwd en gereconstrueerd. 

Vaak werd er materiaal gebruikt dat voorhanden was zoals golfplaat en hout, het schijnt dat dit ook goed bestand is tegen aardbevingen. Er was ook geen geld om beter materiaal te kopen. 

Wij lopen langs de Sint Spiridonkerk uit de 17e eeuw dat aan het plein ligt. Daarna de Agio Minaskerk. 

De kerken zijn veela lang en laag met de ingang aan de zijkant. Binnen vaak eenvoudig met iconen en muurinscripties. 

Daarna lopen wij over de boulevard langs de prachtige azuurblauwe zee.

Wij zien nog twee schichtige reigers in het water staan.

Inmiddels is het lunchtijd, Jelle heeft zijn oog laten vallen op een restaurant, waar tonijn op het menu staat. 

Wij worden allervriendelijkst ontvangen door de eigenaar, kok, grote sigaar in zijn mond en een hoed op. Later werd het ons duidelijk dat dit het image was van zijn restaurant. Hij liet ons diverse soorten vis en andere gerechten zien, maar wij wilden tonijn. 

Jelle gegrilde tonijn en ik een souvlaki met tonijn, eerst natuurlijk vooraf tzatziki en tonijnsalade van het huis. Wijntje erbij, dat is genieten. Het smaakte allemaal heerlijk. 

Op de weg richting busstation lopen wij nog langs de haven om de prijs van het liggeld te vragen. 

Eind van de middag terug naar Preveza nu gaat het sneller en stappen wij midden in het dorp uit, zodat wij terug naar de haven kunnen wandelen. 

Als wij over de steiger lopen, zien wij een Nederlands echtpaar, even een praatje maken. Zij zijn op de terugweg,,gaan gelijk volgende week met ons uit het water, vliegen op zaterdag vanuit Preveza naar Nederland. Zij komen van Turkije, daar hebben zij 9 jaar rond gezeild, zijn helemaal enthousiast over het vaargebied en de bevolking. Volgend jaar in Marseille eruit en dan terug over de weg naar Hellevoetsluis, de thuishaven.

Wij vertellen volgend jaar richting Turkije te willen, onmiddellijk wordt ons aangeraden de haven van Marmaris om te overwinteren. Dit slaan wij op.

Bij een heerlijke temperatuur drinken wij thee en komen bij in de kuip.

Vanavond gaan wij voor het eerst weer sinds de afgelopen winter Scrabbelen. Deze keer geen Skip-bo. Wij gaan er serieus mee bezig, starten tegen kwart voor acht en om kwart voor twaalf is het laatste steentje gelegd. Deze keer had ik geluk met 310 punten en het eerste uit.

Volgens Jelle kwam dit, doordat hij was begonnen...

Kalinichta.