De wal op.

2014-09-30

Vandaag gaan wij in plaats van zeilen een rondje fietsen langs het meer, hier niet ver vandaan.

Aan de overkant ligt sinds zondagavond een Halberg Rassy 43 Orea, met een Nederlandse vlag, zij ziet er mooi uit. Op de wal aan de rechter kant een soort van caravan staat het "havenkantoor"

De Nederlandse tijdschriften, die ik koop en krijg bewaar ik altijd totdat ik een Nederlandse vlag zie, dan breng ik ze er heen. Voordat wij vertrekken, loop ik naar de overkant en zie de schipper staan, geef hem de tijdschriften. Wij praten even en ik maak hem een serieus compliment over zijn mooie schip. Terug aan boord ben, komt zijn vrouw twee tijdschriften, die zij reeds gelezen had, brengen. Wij nodigen haar uit aan boord te komen. Zij was wel druk, morgen vertrekken zij en donderdag gaat het schip eruit. Toch stapt zij aan boord en al snel komen de wederzijdse verhalen. Het blijkt dat onze Zweedse schepen beiden negen jaar oud zijn, goed polyester dat zie je direct. Zij hebben vorig jaar dit schip gekocht, nadat zij de vorige 28 jaar oude Halberg Rassey verkocht hadden, voor de prijs die zij er 18 jaar geleden voor hadden betaald. Goede deal dus. Zij hebben de afgelopen tien jaar in Kroatië gevaren. Zij zijn via Montenegro en Albanië hier naar toe gekomen. Zij gaan ook in Cleopatra op de wal. Komen eind april terug en hebben dan als doel in 2015 in Marmaris, Turkije de wal op te gaan. Wij hebben een beetje dezelfde plannen.

Leuk om zo de verhalen te horen, wij gaan ze zeker volgend jaar weer tegen komen.

Dan haalt Jelle de fietsjes uit de bakskisten en vertrekken wij. Op zoek naar een grotere supermarkt en gevonden, de Carrefour, ergens langs een rondweg van Prevesa.

Daarna fietsen wij richting het meer. 

Ineens zien wij een kerkje staan tussen de weilanden, volgens ons niet helemaal afgebouwd. Dat is een foto waard. 

Op het ondiepe meer liggen wat boten voor anker, het ziet er niet super aantrekkelijk uit.

Aan de boulevard drinken wij iets. 

Wat verder staat een standbeeld van een interessante man, op de sokkel wordt 1921 vermeld dat kan ik lezen. De rest is Grieks, helaas is onze vriend Igno er niet bij, anders had hij dit zo voor ons vertaald.

Bij de travelagency vragen wij hoe laat de bus morgen naar Lefkas vertrekt. Het blijkt om 10 uur dat is een mooie tijd, hij doet er maximaal een uur over, dus zien wij zeker iets van het achterland. Wij gaan het ontdekken. Alleen blijkt het busstation aan de andere kant van de stad te zijn, zij adviseerde ons, de taxi vanaf de haven te nemen. Dat gaan wij dan maar doen.

Deze keer pasta aan boord, vooraf mozzarella met pesto altijd lekker. Ja en dan voor toe, de echte Griekse yoghurt, want anders dan de halfvolle die ik thuis altijd koop. 

Jelle rust nog heerlijk uit in de kuip, onder het genot van een Grieks pilsje. Zo is ook deze dag weer voorbij gevlogen. 

Voor het eten nog even het blog op internet als het goed is moet het vanuit de kuip lukken.

De bakens worden verzet.

2014-09-29

Onder de douche kom ik tot de conclusie, dat ik verzadigd ben van al de nieuwe dingen, die wij de afgelopen zomer hebben gezien. Even nadenken, hoe zeg ik dit mijn kapiteintje. Tijdens de koffie vertel ik Jelle mijn gedachten. Tot mijn verbazing, is hij er erg laconiek onder. Hij vindt het alleen nog wel vroeg om nu al alles winterklaar te gaan maken. Ik stel voor, een dagje hier in de omgeving te gaan fietsen. In de stad eens kijken of er een VVV is, misschien zijn er nog andere mogelijkheden. Wij kunnen de bus pakken naar Lefkas, weer wat anders dan met de boot. Kortom ideeën genoeg.

Het campinggaz busje is leeg, wij gaan een nieuwe kopen. Bij de watersportwinkel ruilen wij de lege om voor een volle, wij moeten € 10,00 afrekenen. Zo weinig hebben wij nog nooit voor het campinggaz betaald. Jelle gaat terug naar de boot, ik wandel nog even het stadje in. Heerlijke temperatuur ongeveer 24 graden met het zonnetje en een windje erbij.

In de stad is het gezellig druk, in de etalages maakt de zomercollectie ruimte voor de wintercollectie. Dan kom ik langs een Venetiaanse klokkentoren, uit 1792, ik ga even naar binnen, het is een klein kerkje, kijk maar mee. 

De laatste restauratie is gebeurd in 1990 en gesponsord door de universiteit van Thessaloniki.

De middag verloopt verder rustig. Jelle maakt de buitenboordmotor schoon, doorsmeren en olie verversen, dat is een bewerkelijke klus, maar kan hierna van het lijstje gestreept worden.

Vanaf de overkant ligt Wind & Water er zo rustig bij.

Het is 's avonds al vroeg donker en te fris om buiten te zitten dus maken wij het gezellig in de kajuit.

Afscheid van Paxos.

2014-09-28

Paxos is een heerlijk rustig eiland met diverse mogelijkheden. Wij komen hier zeker nog terug. Na een onrustige nacht, vertrekken wij richting het zuiden. Om te beginnen gaan wij naar het haventje van Prevesa. Geen anker nodig, je ligt in de lengte aan de steiger, dus opzij af- en opstappen. Hier willen wij wat gaan poetsen en schoonmaken, misschien eind van de week toch nog richting Levkas voor een paar dagen. Wij laten het aan de weergoden over. Voorlopig kloppen vandaag de weersvoorspellingen zeker niet. Wij krijgen om te beginnen twaalf knopen wind pal tegen. Wind & Water duikt met zijn kop in de bruisende golven van de zuidelijke wind, water over het voordek, dat is de afgelopen weken nog niet vertoond.

Boven het lawaai van de wind en de motor galmt Stacey Kent het uit, heerlijk dat brengt een mens weer op andere gedachten. 

De contouren van het vasteland, waar Prevesa ligt, komen steeds dichterbij. De temperatuur is heerlijk, t- shirt en korte broek zijn voldoende, de zon doet goed zijn best. Na ons ochtendritueel en de lunch, nestel ik mij languit op de kuipbank om even mijn ogen te sluiten. Dit natuurlijk wel met goedkeuring van mijn kapitein. Ja, het leven is zo slecht nog niet aan boord. 

Als wij Prevesa naderen zien wij de boten die aan de kade zijn afgemeerd duidelijker. De wind is bijna op.

Tegen twee uur varen wij het haventje in, gelukkig is er nog net een plaatsje vrij. Er zijn meer mensen op het idee gekomen om al vast wat voorwerk te verrichten, alvorens het schip de wal op gaat. Elektrisch en water op de steiger en dat alles voor € 13,00 per nacht, zondags lig je zelfs gratis, dan heeft de havenmeester geen dienst, alleen geen toiletvoorzieningen. Nee, je hoort ons niet mopperen, dit is Griekenland. 

Als wij vastgelegd hebben, krijgt Wind & Water een grondige douche beurt van Jelle. Daarna droog ik het roestvrijstaal, zeerailing, scepters, stootlijsten en de ramen. Om drie uur ligt ons bootje weer te glimmen in de zon. Deze keer tijd voor finish thee en een powernap.

Eind van de middag wandelen wij langs de kade, waar veel boten afgemeerd liggen, waaronder de OCC vloot uit Corfu met de Nederlandse vlaggetjes in het wand. 

Wij lopen nog iets verder door en zien aan de overkant Cleopatra Marina liggen met al zijn masten. Hier gaat Wind  & Water over anderhalve week de kant op. 

Wij drinken iets bij de Aroma bar, deze had Jelle reeds gesignaleerd op de wifi aan boord, alleen hebben wij nog een wachtwoord nodig. Dat kost ons een drankje. terug aan boord hebben wij met het wachtwoord internet, zo blijkt dat de dure wifi antenne in de mast een goede investering is geweest.

Wij eten het laatste stuk pizza op van eergisteren, wijntje erbij joghurtje toe en ons avondmaal is compleet. Op tijd naar bed want de hele dag in de buitenlucht is best vermoeiend.

Kalinichta.

Hiep, hiep, hoera.

2014-09-26

Wij worden wakker en gelukkig schijnt de zon. Vandaag wordt het bijbootje schoongemaakt, voor de vuile plekken gebruiken wij Seapower, de vlekken verdwijnen als sneeuw voor de zon. Hier wordt dit spul niet verkocht, dus de volgende keer maar meenemen uit Nederland.

Er komt een soort rondvaartboot langs, ik maak er vanuit de kuip een foto van. Terwijl Jelle poetst, wandel ik het dorpje in voor wat boodschappen. Je kunt merken dat het vrijdag is, er liggen niet veel zeilboten meer aan de dorpskade. De meeste charterschepen worden van zaterdag tot zaterdag verhuurd. 

Vandaag zijn mijn broer Henk en onze schoonzus Julia jarig, voor beiden een kroonjaar. Gisteren heb ik ze alletwee een verjaardagsmail gestuurd, bellen had ook gekund, maar je weet nooit of het gelegen komt. Een kaart of een mail kun je rustig lezen, als je tijd hebt. Zondag 12 oktober gaan wij het uitgebreid vieren.

Eind van de middag pakken wij de fietsen. Gisteren kwam er een Nederlander langs, hij vertelde dat hij in de baai Mongonisi ligt, vijf mijl verder. 

Er loopt een stenen wal van het eiland naar het schiereilandje Mongonisi. 

Onderweg prachtige uitzichten en Jelle schiet mooie plaatjes. 

Er is één restaurantje Theo's Taverne, hier lessen wij onze dorstige kelen. Wij spreken een Engels echtpaar, dat al vier jaar hier op het eiland een paar weken in het strandhotel logeert. Zij zijn onder de indruk van de gastvrijheid van de Grieken. 

Het waait behoorlijk de schuimkopjes laten zich al zien.

Grapje van de fotograaf.

Als wij via het dorp terug rijden, nemen wij bij de Italiaanse Pizzaboer, ja in Griekenland, 2 pizza's mee die wij aan boord opeten. 

Jelle laat nog even zijn lap om zijn been zien. Ja, de zwachtel heeft wonderen gedaan.

Na de koffie nog even mail lezen en Nu.nl, dan zijn wij weer bijna van al het nieuws op de hoogte. De temperatuur is prima, dus dat wordt lekker slapen vannacht. De luchtvochtigheid is nu rond de 55*.

Kalinichta.

Haven-theater.

2014-09-27

Ja, zo wordt het hier genoemd als er een boot vertrekt of aankomt. Deze keer een charter boot met vier jongelui aan boord, zij willen vertrekken. Het heeft gistermiddag en vannacht flink gewaaid, ook vanochtend blijft het nog doorwaaien.

De jongelui varen de box uit, langzaam vooruit, op de voorpunt staat de fokkemaat met de afstandsbediening van de ankerlier in zijn hand. De ankerketting wordt naar binnen gehaald maar opeens stopt de lier, waarschijnlijk zit de ketting ergens aan/achter iets vast. Onmiddellijk alle schippers op de voorpunt van hun boten en schreeuwen de jongelui het ene advies na het andere advies toe. Het is nog steeds zo, dat de beste stuurlui staan aan wal. Jelle zegt knap vervelend als je dit overkomt. Wij lagen prima vast, alleen de schipper van de vertrekkende boot komt akelig dicht bij onze ketting. Wij merken in eerste instantie niets. De schipper besluit de boot weer in de box te varen want de ketting rolt wel af. Hij in de box, wij inmiddels los van het anker, dat is balen want de wind duwt Wind & Water tegen de kade. Gelukkig is de buurman gauw met een stootwil erbij. Snel wordt de motor gestart, extra lijnen die wij vanwege de harde wind juist aan de kade hadden bevestigd, worden zo snel mogelijk los gemaakt. Nu langzaam in zijn vooruit naar het anker varen, buren houden onze boot af, want de wind duwt haar opzij. Ja hoor, anker is opgehaald. Nu opnieuw anker uit, met de harde wind is dat lastig om dit precies tegenover je ligplaats uit te gooien. Voor mijn kapiteintje geen storm te hoog, blijft rustig, vanachter het stuurwiel met de afstandsbediening laat hij zo goed mogelijk het anker weer vallen. Dan rustig ankerketting vieren en zo varen, dat je recht in de box komt, wat met de wind van opzij geen makkie is. Gelukkig stonden er veel stuurlui op de wal, die ons assisteerden, zo kwam het toch allemaal weer in orde. Dat was even paniek. Zo waren wij ineens ongewild toneelspelers in het theater. De koffie om bij te komen, smaakt daarna extra lekker.

Na de lunch, loop ik het dorp in voor wat kleine boodschapjes, want morgen willen wij verder. 

Ineens valt mijn oog op een bootje dat in het water ligt, grappig.

Wij hebben besloten om vanavond het terrasjesgeld van mijn schoonmoeder/grootmoeder te verbrassen. Alle kinderen en kleinkinderen krijgen dat aan het begin van de vakantie, dan denken wij tijdens de vakantie nog een keer extra aan haar, leuke geste. 

Ik maak een paar foto's van enkele mogelijke restaurantjes.

Als ik aan boord kom, is Jelle wat klusjes aan het doen, ik vouw de was op die inmiddels weer schoon in de kast ligt.

Op het terras met goede wifi nemen wij een aperitief, dan kan ik het blog op internet zetten. Goed idee.

Opfris-cursus.  

2014-09-25

Om negen uur is Babis, de instructeur van de Paddy duikschool bij ons aan boord. Gisteren kwamen wij hem in het dorp tegen, Jelle spreekt hem aan en maakt een afspraak.

Gisteravond wordt de instructie dvd nog aandachtig bekeken. Jelle heeft, nadat hij in 2012 zijn duikbrevet heeft gehaald, niet meer gedoken.

Tegen elf uur komt hij heel enthousiast terug, voor herhaling vatbaar, is zijn reactie. Deze eerste keer is hij zes meter diep gegaan, diep genoeg om veel mooie dingen te zien. De volgende keer neem ik de onderwater camera mee, zegt hij. Goed idee.

Wij drinken koffie aan boord en even later begint het te regenen, dit was even geleden. Niet erg, de boel frist lekker op en het is direct een stuk minder warm. Wij zijn best moe geworden, Jelle na al de duik inspanningen en ik door mijn verkoudheid, wij gaan even liggen. Met als gevolg, dat we toch zeker een paar uur slapen. Het regent nog steeds.

Eind van de middag klaart het op en besluiten wij naar het dorp te wandelen even wat frisse lucht. 

Ook in het dorp is het een natte boel, alles ziet er direct anders uit. 

Toch nog een paar leuke fotootjes.

Als wij aan boord zijn belt een enthousiaste Timo ons op. Hij zit op de Monaco bootshow. met zeven man staan ze op de stand en doen prima zaken. Altijd leuk om te horen dat het goed gaat. 

Dan nog even mijn moeder bellen in Zutphen, die deze keer ook opgewekt klinkt en zeker uitkijkt naar tien oktober als wij weer in Nederland zijn.

Ik maak een maaltijdsalade, wijntje erbij wij laten het ons heerlijk smaken.

Rustig tochtje.

2014-09-24

Vandaag gaan wij naar het eiland Paxos, dit eiland ligt in de richting van onze winterstalling. Na vandaag wordt er veel wind en zelfs regen voorspeld. Wij liggen dan liever aan de kade dan voor anker. Wij gaan het weer afwachten en trekken daarna ons plan. Het haventje van Gaijos is niet zo groot, maar je ligt er wel erg beschut.

Nadat wij Gouvia Marina verlaten hebben, passeren wij Corfu stad. 

Langs de kade liggen twee cruiseschepen en nog enkele veerboten, die naar de verschillende eilanden en het vaste land varen.

Vanuit de kuip laten wij mooie contouren van Corfu stad en omgeving aan ons voorbij gaan. 

Geniet even mee de foto's spreken voor zich.

Tegenover het eiland Corfu zie je het vaste land Griekenland liggen.

Zeer ruig, droog, dor en heuvelachtig ziet het er uit, heel bijzonder.

Onderweg komen wij nog een aardig bootje tegen.

De veerboot laten wij graag voor gaan.

Inderdaad Wind & Water lijkt veel op een cruiseschip vandaag, alleen moeten wij ons eigen natje en droogje verzorgen.

Eind van de middag drinken wij nog iets op het terras en ga ik het blog op internet zetten.

 

Even paniek.

2014-09-23

Helaas, Jelle kijkt op de meter van de acculader en deze is gestopt vannacht. Het euvel is dus niet verholpen. Zijn het dan toch misschien de accu's, twijfel. Vandaag komen de monteurs terug. Zij meten de accu's door en bevestigen dat de accu's goed zijn. Corrodatie binnen in de acculader is nu nog de enige mogelijkheid, omdat Jelle alle contacten van de aansluitingen van de acculader en de accu's reeds schoon heeft gemaakt. Alleen kun je niet in de acculader komen. Het zou betekenen, dat de lader opgestuurd moet worden naar Nederland door de dealer in Corfu. Dit gaat wat erg ver. Jelle besluit de lader zelf mee te nemen naar Nederland en daar te laten controleren. De komende twee weken zijn wij extra alert op dit probleem en durven desondanks wel verder.

Inmiddels is de wind flink aangewakkerd. Op de steiger aan de overkant is een rolfok half los gewaaid en de wind maakt dat de fok flink te keer gaat. Jelle ziet dit gebeuren, loopt onmiddellijk naar de overkant, waar de eigenaar niet weet wat hij doen moet. Conclusie van mijn kapiteintje, fok moet naar beneden anders waait hij stuk. Inmiddels heeft de eigenaar de "Griekse 112" voor hulp aan zijn boot gebeld. Even later komen er twee stoere mannen de steiger op, springen op de boot en helpen Jelle met het naar beneden halen van de fok. Natuurlijk heel wat bekijks in de haven.

Nadat het probleem is opgelost, wordt Jelle door de eigenaar op een biertje gefêteerd. Dit bleek een ongeveer zeventig jarige Luxemburger te zijn, vaart al vele jaren op de Middellandse Zee, met een zeer modern uitgevoerd zeilschip.

Hij heeft een paar jaar geleden zijn 41 foot nog voor een 46 foot ingeruild. Voorlopig blijft hij in Griekenland liggen. De Grieken zijn een bijzonder aardig volk, in tegenstelling tot de Turken, was zijn ervaring. Hij geeft nog wat leuke tips, als wij verder naar het zuiden gaan.

De temperatuur is heerlijk met de wind erbij is het ongeveer 26 graden, ook het vochtigheidsgehalte is 65%, duidelijk voelbaar en prettiger.

Als wij naar de supermarkt wandelen, komen wij onderweg een bijzondere struik tegen. 

Ik ben benieuwd of iemand de naam van de struik weet, ik niet in elk geval. 

Mail het eens als je denkt dat je het weet. 

Ook passeren wij een botenverhuur bedrijf met de grappige naam No Stress.

Aan het eind van de middag maken wij schoon schip, want met de regen is er ook veel vuiligheid mee gekomen. Morgen willen wij verder naar het eiland Paxos.

Vanavond gaan wij een hapje eten aan de boulevard, keuze genoeg. 

Wij zijn zeer tevreden over de haven en zijn faciliteiten, kost wat, maar dan heb je ook wat, is onze ervaring hier.

Grote Pech.

2014-09-22

Joepie, vanochtend zes baantjes schoolslag gezwommen in het zwembad, gisteren waren het er vier. Ja, ik word nog een echte crack, ha,ha. Als ik de kajuit aan de kant heb gemaakt, neem ik een duik in het zwembad. Daarna douchen en je voelt je weer even fris. De  vochtigheidsgraad is hoog 75 %.

Zaterdagmiddag hebben Kees en Jelle een extra verloop stekker gemaakt, handig als er bij een paal geen stopcontact meer vrij is, dan kun je deze stekker gebruiken voor een extra contact. 

Daarna natuurlijk even pauzeren.

Inmiddels is Jelle sinds gisteravond met de acculader bezig. Deze laadt niet meer bij. Alles wordt door gemeten, accu's zijn goed, het apparaat slaat aan, houdt er na vijf minuten mee op. Heel vervelend. Jelle neemt contact op met Mastervolt Nederland, krijgt nog wat tips, deze zorgen niet voor de oplossing van het probleem. In Corfu blijkt een importeur van Mastervolt te zitten. Jelle legt telefonisch het probleem uit en zij beloven dat er om half één een monteur bij ons is. Hopelijk gaat deze man ons probleem oplossen. Gelukkig zijn wij niet op één van de kleine eilandjes, dat is dan weer een voordeel. Keurig op tijd arriveren de mecaniciens Spiros en zijn assistent Andreas. Één van de twee spreekt Engels. Spiros denkt toch echt dat het aan de accu's ligt, ze zijn drie jaar oud. Daar gelooft Jelle niet in, hij heeft liever dat de acculader getest wordt, misschien een printplaatje vervangen is zijn idee. Maar de mecanicien adviseert alles aan te laten staan, dan komt hij morgenochtend om 10 uur terug. 

Vanaf dat moment gaan de raderen bij Jelle werken. Eerst alle contactpunten schoongemaakt, dan worden de accu's één voor één op de lader aangesloten. Dit alles in de kajuit waar het dertig graden is en tot op heden geen zuchtje wind.

Aan het begin van de steiger ligt een motorboot met een Nederlands vlaggetje als Jelle naar de winkel loopt, komt hij met deze meneer aan de praat. Het blijkt de oud directeur van OCC, jachtverhuur, te zijn. Het kantoor is in Naarden. Zijn zoon heeft het bedrijf overgenomen en woont op Corfu. Deze meneer vertelde, dat hij overal heeft gezeild op de Middellandse Zee, maar dat hij de Ionische Zee toch wel één van de mooiste vaargebieden vindt. Grappig om dat te horen, wij zijn ook enthousiast over dit gebied.

Jelle denkt, dat hij het probleem van de acculader heeft opgelost, als de lader tenminste vannacht door blijft gaan. Morgenochtend weten wij meer.

Aan het eind van de middag nemen wij nog een duik in het zwembad.

Wij blijven daarna aan boord en gaan niet laat te kooi.

Kalinichta.

Schoon schip.

2014-09-21

Uitgebreid ontbijt gebakken broodjes, eitjes erbij voor de laatste keer met zijn viertjes aan tafel.

De eerste was zit al in de machine. De taxi staat een half uurtje later bij de steiger. Wij zwaaien Kees en Saskia uit. Het was een intense week, wij hebben veel dingen gedaan en het maximale uit deze week gehaald. 

Alleen de wind was wat teleurstellend, dat is ook het enige waar wij geen invloed op hebben. Lieve Saskia en Kees, dank voor jullie gezelligheid, wij hadden een heerlijke week en hopen dat jullie ook hebben genoten.

Wij rommelen de rest van de middag wat aan boord en wisselen het wel af met een duik in het zwembad.

Inmiddels draait de wasmachine op volle toeren, de afgelopen week hebben wij daar ook geen tijd voor gehad. Aan het eind van de middag ligt alles weer schoon in de kast.

Laatste stukje varen op de Ionische Zee voor Saskia en Kees.

2014-09-20

Als Kees wakker is springt hij in de rubberboot om naar de kant te roeien en vers brood te kopen. Jelle en ik springen in het water en voelen ons heerlijk fris. 

Na het ontbijt halen wij het anker op en beginnen aan de laatste haven voor Saskia en  Kees. Twee baaien naar het zuiden ligt de baai van Gouvia, in deze haven willen wij de nacht doorbrengen. 

Eerst komen wij langs het complex, waar wij volgend jaar met de hele familie naar toe willen. 

Vanaf de waterkant ziet het er mooi uit.

Als wij de haven van Gouvria in varen, krijgen wij een plaatsje toegewezen. Jammer deze keer niet vlak aan de boulevard, gelukkig mogen wij later in decmiddag Wind & Water dichterbij de boulevard leggen. Wij ruimen de boel op, eten iets en wandelen naar het zwembad.

De komende uren vermaken wij ons hier wel. Het zwembad is vanaf zes uur gesloten vanwege een trouwerij, die daar plaatsvindt en blijkbaar een groot buffet.

's Middags stuurt Annemieke ons een fotootje van Merijn, vijf jaar, die nu al in zijn optimistje alleen wil zeilen. 

Jong geleerd oud gedaan.

Aan het eind van de middag laten wij onze gasten de grote tegenstelling zien tussen de haven en haar achterland. Jammer, dat dit niet beter wordt onderhouden, hier heeft de recessie duidelijk haar sporen achter gelaten. Terug aan boord nemen wij een aperitief. 

Wij sluiten deze avond af bij Olympiamare één van de vele restaurants aan de boulevard. 

Wat een schrik.

2014-09-19

Wij willen tegen negen uur vertrekken. Er is hier water, dus wordt de tank vol gedaan. 

Jelle wil het trapje oplopen en de lijn die de trap moet vasthouden, gaat los terwijl hij erop staat. Ik hoor een roep "Hermien", wij zijn in de kajuit bezig, ik loop naar buiten en zie mijn kapiteintje half tussen de trap en het water hangen. Kees komt naar buiten en springt onmiddellijk op de kade en bevrijdt Jelle en zijn been, die tussen de trap geklemd zit. Oef.....dat was even schrikken. Gelukkig niets gebroken, wel twee lelijke schaafwonden en wat pijn. Ja, zo kan men snel wat krijgen. Even bijkomen en de trossen gaan los.

De afstand is ongeveer 38 mijl. Wij willen naar een baai die boven Gouvia ligt, wij hebben aan die baai anderhalve week geleden geluncht, en is erg mooi.

Wij starten met een licht windje, grootzeil en fok worden uitgerold, Kees trekt aan allerlei lijntjes en wij halen een prima snelheid van ongeveer zes knopen. Heerlijk, even geen lawaai van de motor. Wij passeren het vasteland van Griekenland, dan volgt de zeer ruige kust van Albanië. Wij varen er nog geen vijf mijl vanaf. Door de verrekijker zien wij een grote stad met veel wolkenkrabbers. Het blijkt dat deze stad in Albanië maar 17.000 inwoners heeft, maar wel een grote badplaats is. 

Tegen vier uur stoppen wij in Kalami een mooie ankerplek, juist tegenover de White House zo heet ons favoriete restaurantje aan het water. 

In het restaurant staat dit op de muur geschreven.

Het White House, is het family house van de broers Durell zij zijn geboren in India en opgegroeid op Corfu. 

Eerst een duik in het zeer heldere water, douchen en dan omkleden om in de rubberboot naar het White House te gaan. 

Als wij aan het vasteland zijn, passeert een groot cruiseschip. 

Wij nemen een heerlijk maaltijd salade, Jelle zwaardvis en Kees lamskotelet. 

Koffie met citroencake toe, dat smaakt prima.

Jelle peddelt ons naar Wind & Water en wij zitten nog heel even in de kuip. Daarna gaan wij te kooi.