Modica.

2014-05-31

Als wij nog in bed liggen, horen wij al wat boten vertrekken. Er zijn veel schepen die nu hun kans grijpen, want vandaag en morgen is het nog rustig weer, daarna een aantal dagen veel wind.

Jelle laat nog wat diesel in een reserve tank gooien, wij drinken koffie en daarna op pad.

Eerst de bus, dan overstappen in Ragusa voor de bus naar Modica. Ja, wij zijn wel twee uur op pad, maar wij hebben de tijd. Deze keer kopen wij enkele reizen, want soms stap je in een bus van een andere maatschappij en moet je een nieuw kaartje kopen. Er zijn hier wel drie verschillende maatschappijen die dezelfde route rijden. Niet zo efficiënt in mijn ogen.

Terwijl wij bij de bushalte staan, komt er een echtpaar aanlopen, duidelijk ook toeristen.

Hij vraagt in wat gebrekkig Engels of de bus naar Ragusa hier stopt. Jelle bevestigt dit en merkt dat het Fransen zijn. Even schakelen en wij gaan verder in het Frans. Het zijn geen zeilers, zij zijn hier met de camper. Zij hebben al veel gezien en kennen Nederland ook.

Zij zijn er verschillende malen geweest. Het mooiste vond hij het Rietveld huis in Utrecht. Te weten, dat als ik bij Kirsten ben iedere keer zeg ik wil naar het Rietveldhuis, waarop zij dan laconiek antwoordt, o.k.dan ga ik mee. Het probleem is dat bezichtiging van het huis alleen op afspraak kan. Jullie begrijpen natuurlijk, dat ik er nu zo snel mogelijk naar toe moet in juli.

Grappig, deze man was een Rietveld bewonderaar hij vertelde dat hij diverse meubels zelf had na gemaakt. Hij bewonderde ook de Nederlandse waterbouwkundigen met al hun expertise. Hij kon zich zelfs de watersnood van 1953 nog herinneren. Zo hadden wij op weg naar Raguse een interessant gesprek. Op het busstation scheidden onze wegen.

Wij wachten nog een half uur en ook de bus naar Modica komt. Prachtige uitzichten vanuit de bus, zelfs op Ragusa Ibla.

De eerste stop in Modica stappen wij uit. Wij lopen de heuvel af de Hoofdstraat, Corso Umberto, in. 

Even bij het VVV naar binnen voor wat informatie en off-we-go. Om één uur sluiten de kerken tot half vier. Wij gaan de eerste kerk de Duomo San Pietro in, gebouwd voor de aardbeving van 1693. 

Wij beklimmen de monumentale trap met prachtige barokke beelden van de apostelen. Bij binnenkomst zien wij, dat alles voorbereid wordt voor een trouwdienst. 

Een auto vol met prachtige witte bloemstukken, die naar binnen worden gedragen. Er is een dame de banken aan het versieren met crème tule.

Wij willen vóór één uur nog een kerk zien, die staat in Modica Alta. Terwijl wij naar boven klauteren, passeert ons een prachtig versierde soort van koets en ook het paard is met allerlei belletjes versierd, uit de verte hoor je het geluid al. 

Jelle schiet direct met zijn kamera de mooiste plaatjes, dat snappen jullie wel. 

Dan ga ik de San Giorgio kerk in, het heeft karakteristiek stucwerk en 

het bekende 16de-eeuwse houten paneel Assunta van Paladin. 

Wij kijken naar de bruidsstoet en natuurlijk het bruidje. 

Inmiddels is het één uur geweest en lopen wij via de stenen trappen weer naar beneden naar het centrum. Onderweg komen wij langs het geboortehuis van de Nobelprijs winnaar der letteren uit 1959, daar maakt Jelle een fotootje van.

Met het windje erbij, dalen wij af en komen in het centrum weer uit.

Nu op zoek naar een restaurantje. Ja Noor, net zoals in Madrid vaak in de zijstraatjes van de Hoofdstraat, zijn vaak de leukste en authentiekste plekjes voor de lunch. Zo deden wij het deze keer ook. Wij zijn wel moe, maar klimmen omhoog, want op de hoek staat een bordje dat aangeeft dat er een trattoria is. Inderdaad een echt Italiaans eethuis. 

Naast ons zit een Italiaans echtpaar, zij hebben een plateau met verschillende hartige dingen zowel warm als koud. Het ziet er smakelijk uit, wij bestellen het ook, schaaltje met gemengde groente, een fles mineraal water en halve liter witte wijn. Het is echt een tentje, waar blijkbaar alleen Italianen komen. Wij smullen ervan, voor ons een complete maaltijd. Een uur later rekenen wij € 18,00 af, je kunt dus toch nog voor een redelijke prijs in Italië eten.

Wij lopen de mooie straat uit, kopen onderweg nog chocola uit Modica, aanbevolen door de jongen van het havenkantoor. 

Een uurtje later zitten wij weer in de bus naar Ragusa. Daar moeten wij drie kwartier wachten op de bus naar Marina di Ragusa. 

Tegen vijf uur zijn wij weer bij de haven. Ik ga nog wat foto's voor het blog zoeken en daarna kan het op internet.

 

Dagje rond Wind & Water 

2014-05-30

Vandaag rommelen wij wat.

Wij bekijken de windwindow, voor zondag ziet het weer er redelijk uit, niet veel wind. Maandag wakkert die weer aan tot stormachtig en dat houdt pas woensdagochtend op. Wij kunnen beter voor de storm op Malta zijn. 

Om acht uur staat John al bij onze boot te kijken. De dames slapen nog, hij had gisteren gezien dat wij de trap zo mooi weggewerkt hadden. 

Hij wil dit ook laten maken, vraagt of Jelle straks even een koffietje komt drinken en hem dan wat advies geeft. Het ziet er inderdaad netjes uit, kost wat, maar dan heb je ook wat.

Na de koffie samen op de fiets naar de Spar. Jelle neemt onze super boodschappentrolley mee, die komt zeker vol en trekt hem dan met één hand al fietsend over het asfalt, richting Marina.

Als wij over de steiger lopen valt mijn oog op een donkerblauwe spiegel(achterkant van een zeilboot), waarop St. Annaland staat. Het is een Grand Soleil 42 en heet Tinborg. Volgens Roy is die van een paar jongens die af en toe een week aan boord komen om te zeilen. Dat kan natuurlijk best.

Om zeker te zijn van een ligplaats in de haven van Valetta, belt Jelle naar de Marina en reserveert een ligplaats voor vijf nachten. Wij krijgen het nummer door en zijn zeker van een ligplaats daar, dat geeft een rustig gevoel.

Wij gaan morgen met de bus naar Modica, dat moet een oude stad zijn en na de aardbeving van 1693 opnieuw gebouwd. Volgens de boekjes een bezoekje waard.

Wij lezen wat en lossen een paar sudoku's op.

Eind van de middag komt Margaret nog even onze boot bewonderen.

's Avonds op de boulevard wat drinken en de mail binnen halen. 

Zo verloopt deze dag rustig.

Sightseeing Ragusa Ibla

Hemelvaartsdag

2014-05-28

Voordat wij weggaan nemen wij uitgebreid afscheid van Roy en Jessica, met hun Jeanneau. Zij gaan de komende 4 maanden richting Griekenland, gaan veel ankeren en heerlijk zwemmen.

Roy heeft een dealtje kunnen maken voor de komende winter. Vanaf 1 oktober is hun thuishaven opnieuw Ragusa. Wie weet komen wij elkaar in Griekenland nog tegen.

Daarna lopen wij naar de bushalte. Hier staat het Zweedse echtpaar, zij hebben net een kleinzoon gekregen en vliegen morgenvroeg vanaf Catania naar Stockholm. De boot gaat a.s. donderdag de wal op voor drie maanden. In september gaan zij verder richting Griekenland.

Wij kopen een kaartje, drie kwartier later zijn wij op het busstation in Ragusa. Hier zoeken wij de bus naar de oude stad, Ragusa Ibla. Een aardige Italiaanse dame vertelt ons in het Engels dat de kleine bus naar de oude stad gaat. Bij ons staan nog twee dames en een heer, het blijkt dat zij dezelfde bus zoeken. De man, John, vraagt of wij ook in de Marina liggen en met welke boot. Jelle zegt, ja wij liggen er met een Linjett 40. John wist direct te vertellen welke kleur onze boot had en dat het een Zweeds schip was. Wij hebben elkaar in Ajaccio ontmoet, zei hij ik herkende je niet zo gauw, maar wel het schip. Jelle kon zich niets herinneren, maar het klopte wel dat wij daar twee jaar geleden waren. John komt uit Nieuw-Zeeland en heeft twee vrouwelijke gasten ook uit Nieuw-Zeeland aan boord. Hij heeft een ligplaats op Malta en zeilt hier voor het tweede jaar wat rond. Hij was alleen naar Tunesië gezeild, daar waren de dames, wel zeilsters, aan boord gekomen. Volgende dag over gestoken naar Pantaleria  eiland tussen Sicilië en Tunesië, vandaar naar Agrigento een dagje de Tempelroute gelopen. Volgende dag naar Licata, de dag ernaar Marina Ragusa aangekomen. Vandaag benutten zij de dag net zoals wij om de oude stad te bekijken. Na de aardbeving van 1693 wilden de helft van de bewoners de plaats herbouwen tegen de bergkam, de andere helft wilde het oude dorp renoveren Ragusa Ibla. 

Wij stappen uit, de Nieuw-Zeelanders, wandelen de tuinen in, wij volgen de prachtig versierde straat. 

Wij komen op Piaza Pola, hier bezichtigen wij de Church St. Giuseppe, met zijn uitspringende barokke façade. 

Daarnaast het museum en de townhall. Overal zie je souvenierwinkeltjes en veel aardewerk winkels. Wij lopen richting Piazza Duomo, waar de Church St. Giorgio staat. 

Van de buitenkant een bijzondere kerk, van binnen niet groot en er zijn op dit moment vijf groepen met gidsen die elk hun verhaal vertellen, hetgeen veel rumoer in de kerk geeft. 

Hier staat ook een beeld van St.Joris, die de Draak verslaat. Wij volgen onze weg en dwalen zo door de kleine steegjes, veel monumenten staan op de werelderfgoed lijst van Unesco. Inmiddels willen wij wel even rusten en een hapje eten. 

Wij staan net op het pleintje te overleggen, komen wij ineens de Nieuw-Zeelanders tegen. Zij zoeken ook een pizzeria en wij besluiten om eerst de bushalte te zoeken en daarna iets te lunchen. 

Gezellig, ineens zitten wij met vijven aan tafel en luisteren naar elkaars verhalen.

Zij vertrekken zaterdag, omdat er morgen veel wind wordt afgegeven. John vliegt zondag naar Nieuw-Zeeland, Margarite vliegt naar Parijs om haar moeder en zus te bezoeken en Deborah vliegt naar Venetië daar blijft zij een weekje en samen vliegen zij van Charles de Gaulle naar Nieuw Zeeland terug. Tegen half zes zijn wij aan boord, ik ga even languit op de bank, Jelle poetst nog wat in de kuip. Ik bak het stuk tonijn wat over was van eergisteren en wij smullen.

Uitstel van vertrek.

2014-05-28

Wij bekijken de windwindow, die er nu duidelijk anders uitziet dan gisteren. Dit betekent nog een aantal dagen blijven liggen. In verband met de depressies die van twee kanten over de Maltese Zee gaan, wordt er zeer veel wind voorspeld. Zoals het weer er nu uitziet vertrekken wij niet voor zondag. 

Gisteren hebben wij een Eurospar gezien, ik pak de fiets en rijd er heen. Heerlijk zo'n grote winkel, ik zie Lasagne uit eigen keuken, deze keer ga ik voor het gemak. 

Ik zie natuurlijk nog veel meer, maar moet rekening houden, dat het in mijn fietstas past. 

Nog even langs plaatselijke VVV, tenslotte willen wij nog wel wat zien van de omgeving.

Morgen met de bus naar Ragusa Ibla iets meer het binnenland in. Dit dorp staat op de lijst van Unesco, dus is zeker een bezichtiging waard. Volgens de VVV informatrice moeten wij toch ook Modica en Scicli bezoeken.

Als ik naar de boot fiets, merk ik dat de zuid oostelijke wind flink is aangewakkerd, je ziet het aan de schuimkopjes op het water. Af en toe verdwijnt de zon even, maar de temperatuur is met 23 graden prima. Bij aankomst aan boord, ligt Jelle op de grond voor het keukenkastje. Navraag bij de fabrikant blijkt, dat het zuiveringsapparaatje op meerdere manieren ingebouwd kan worden. De beschrijving hoe dit geïnstalleerd moet worden, gaf dit niet goed aan. Jelle laat zich niet uit het veld slaan, ik bewonder zijn vasthoudendheid, houdt niet op voordat het perfect is.

Onze New Yorkse buurvrouw vraagt of Jelle het al uitgetest heeft, voordat hij het installeerde. Het blijkt dat, dat pas kan als het geïnstalleerd is, hij gaat dit zeker doen en houdt haar op de hoogte van het resultaat. De buurman komt trots aan fietsen, hij heeft een auto gehuurd voor de drie komende winderige dagen. 

Een half uurtje later gaan zij op pad. 

Daarna lunchen en ik wandel nog wat over de haven voor enkele foto's.

Voor het eerst drinken wij thee, gemaakt van het water uit de kraan. Geen enkele bijsmaak, succes dus. 

Het systeem is het best te omschrijven als een waterzuiveringslamp. Met behulp van hoog frequent ultraviolet-licht, breekt de lamp het DNA van alle bacteriën, virussen en sporen af die in het water zitten. Daarnaast verwijderd een actief koolfiltermembraan vervolgens de schadelijke micro organismen en chemische residuen, alsook mogelijke nare geuren en smaken in en van het water. Het directe resultaat is, vers en veilig water zowel warm als koud. Kortom meeslepen van flessen wordt overbodig.

Ondertussen is het half acht en begin ik met het eten. Daarna kan het blog op internet.

Ragusa.

2014-05-27

Vanochtend is Jelle naar de bar gegaan om te kijken of zij een wificode hadden. Ze hadden vandaag geen wifi, misschien morgen. 

Wij gebruiken onze internet hotspot(huawei) met een internetkaartje van het land waar je verblijft, om zo de mail, nieuws en de weerberichten op te halen. Dat gaat ook prima.

Als Jelle aan boord wil stappen, wordt hij op de schouder getikt door een Nederlander. Hij blijkt hier de hele winter te liggen voor een zacht prijsje, volgens hem. Zijn partner komt er ook bij staan, Jessica en Roy. Vroeger heeft Roy gevaren, vier jaar geleden hebben zij de Jeanneau gekocht in Barcelona. Eén juni loopt het ligplaatscontract af en gaan zij naar Griekenland. Grappig, jaren kom je geen Nederlanders tegen en zo twee na elkaar.

Na de koffie gaan wij met de fiets op verkenning uit. Eerst een paar winkeltjes aan de haven bekijken. Hier staan net zoals in Licata best wat winkels leeg. Dan op zoek naar de markt. Via de Piazza Duca degli Adruzzi gaan wij de weg omhoog, waar aan het eind de supermarkt ligt en halverwege de weekmarkt wordt gehouden. Hier vinden wij bij de eerste viskraam tonijn, daar heb ik de afgelopen weken na uitgekeken, dus direct gekocht voor vanavond. Dat is bij voorbaat al smullen. Het blijkt de tijd van de meloenen te zijn, karren vol staan er.

 

Het strand is dichtbij de haven, ziet er aardig uit. In Licata was het strand een eind weg en geen boulevard. Hier is bij de Marina een gezellige, nieuwe boulevard. Er wordt hard gewerkt bij de strandtenten, want die zijn nog niet klaar voor de toeristen. Wij fietsen terug naar de boot, lezen en sunburnen wat. Jelle werkt zijn administratie bij. Daarna verder met het zuiveringsapparaatje. Ik ga in wat kookboekjes een lekker recept voor de tonijn opzoeken. Wij gaan pas om half negen aan tafel. Mijn kapiteintje wilde beslist de installatie van het zuiveringsapparaatje afmaken. Het is hem gelukt, nu gaan wij kijken of het aan onze verwachtingen voldoet, wordt vervolgd dus.

Inmiddels heb ik heerlijk kunnen kokkerellen en werd het tonijn met pasta en een zalige zelf gemaakte wat zoetige saus erbij. Ja, het is goed eten bij bistro Wind & Water!

Een koffietje toe met stukje toblerone, maakt de maaltijd helemaal af.

Zeilend naar Ragusa.

2014-05-26

Wij verlaten de Marina di Cala del Sole van Licata, er is niet veel wind, dus gaat de motor aan. 

Enija komt gelukkig boven het geluid van de motor uit. Heerlijk zo'n rustig muziekje op de achtergrond.

In de verte zien wij een groot productieplatform, deze ligt precies op onze koers. 

Jelle pakt zijn go-pro cameraatje en wil dit wel eens uit proberen, zo is onze cineast lekker bezig. 

Na de koffie passeren wij een Franse boot, die aan het zeilen is. 

Goed idee, onze motor gaat uit en met een heerlijk bakstag windje, zes knopen zeilen wij richting Ragusa. 

Inmiddels is Cécilia Bartoli aan de beurt om haar repertoire te laten horen. Voor haar is het een thuiswedstrijd, tenslotte is zij een geboren Italiaanse. Toevallig stond er gisteren in de prospectus van de Marina di Cala del Sole, een verhaal over Andrea Bartoli, haar moeder. Zij heeft een Farm-Culturalpark gebouwd in Favara 6 km. bij Agrigento. Mevrouw Bartoli kocht oude huisjes in het dorp op en liet deze renoveren. Daarna mochten kunstschilders en andere cultureel onderlegde mensen hier exposeren of workshops houden. Dit project heeft haar al enkele prijzen opgeleverd, het blijkt een bezichtiging waard.

De wind valt weer weg en het wordt een beetje motorsailen. 

Zolang wij maar een gemiddelde van vijf knopen blijven varen, maakt het niet uit. Tegen drie uur worden de zeilen ingerold.

De haven is in zicht, nog ongeveer een uurtje op de motor. Op afstand zien wij dat het een grote haven is. 

Bij de pier zien wij een zanderige streep in het azuurblauwe water, dit betekent ondiep water. Jelle draait met een grote boog om de pier en gaat daarna midden in het vaarwater varen. Wij willen net de haven oproepen, kanaal 74, ineens liggen we stil met de kiel in het zand. Wij proberen links, rechts wij komen niet los, dan de fok erbij. Inmiddels  is er een havenjongen in een rubberboot aangekomen. Hij roept vanuit zijn rubberboot, zo dicht mogelijk langs de pier varen. Ja, wij zijn los rollen fok in en varen zo dicht mogelijk langs de pier. De wind is inmiddels aardig aangewakkerd. Wij krijgen een ligplaats toegewezen, de jongen helpt ons prima. Hij biedt Jelle aan, om in zijn bootje te stappen naar het havenkantoor. Dit blijkt een paar kilometer verder te zijn. Toiletgebouwen zijn ver van de zeer brede steigers, aan twee kanten. Aan het eind van de steigers staan fietsenrekken, dit in verband met de grote afstanden waarschijnlijk. 

Naast ons ligt het sportieve New Yorkse echtpaar, met hun J42, die wij in 2011 in Rota en in 2013 in Vibo Valencia ontmoetten. Zij hebben overwinterd in Tunesië en zijn gisteren van Malta gekomen. Er liggen hier inderdaad veel Nederlandse schepen. Wij blijven twee nachten krijgen dan 10% korting! Bij verblijf van drie nachten15%. Wij laten het maar van de wind afhangen, hoe lang wij blijven. Het havengeld is hoger dan in Licata, geen wifi alleen misschien in de haven bar, deze is echter op maandag gesloten. 

Kortom onze eerste indruk is niet geweldig. Morgen gaan wij de rest ontdekken.

Gelukkig nog een pak kaasfondue, even in de magnetron en verse sla erbij. Er is altijd wel iets te vinden in de "kelders" van Wind & Water, zo eten wij toch lekker.

Wij zijn van het buiten zijn de hele dag moe geworden, dus op tijd te kooi.

Buona Notte.

Verwaaid in Licata

2014-05-25

De weersvoorspelling klopt, oost kracht 6-7, afnemend in de avond. Niet goed om te vertrekken, als het niet persé nodig is. 

Vandaag waren wij gevraagd om op de laatste bbq te komen van de overwinteraars, hier in de haven. Wij moeten zelf salade, bestek, vlees en drinken meenemen, tafel, banken en bbq zijn aanwezig. Jelle haalt nog wat ingrediënten voor de tonijnsalade, er zijn nog wat worstjes in de koelkast kortom verhongeren doen wij niet. Tegen kwart over één zijn wij op de plaats van bestemming. De steiger eindigt op een parkeerterrein, hier heeft Robbie, de Engelsman drie brede planken op twee campingtafels gelegd, nog een plank maakt een bank en wat losse stoelen erbij. Het ziet er goed uit. 

Als wij komen zijn de meeste mensen aanwezig. Wij stellen ons voor en mixen onder de aanwezigen. Ik ga naast de man van José zitten, aan de andere kant van mij zit al een dame uit Nieuw-Zeeland. Jelle zit aan de kop van de tafel met een Amerikaans echtpaar uit Seattle. Alle salades staan op tafel en iedereen kan van elkaar proeven. Voor ons is dit heel bijzonder, de afgelopen jaren nog niet zoiets meegemaakt.

Tegenover mij zit de dame uit Seattle. Hebben huis en haard daar verkocht en zwerven nu over de Middellandse Zee, zij hebben hun grote catamaran in Turkeije gekocht in 2011. Hebben Turkeije, Griekenland en Kroatië al bezocht en zijn nu terug naar de Middellandse Zee. Al snel hebben wij contact, want ik vertel dat Kirsten in Seattle zeilinstructrice is geweest twee maanden. Zij vertelt over de mooie eilanden daar.

Naast mij zit een dame met echtgenoot uit Nieuw Zeeland van het Noordereiland, ook grappig want hier heeft Timo drie maanden stage gelopen bij AKZO. Zij hebben hun catamaran in La Rochelle gekocht en zijn sinds 2011 aan het zeilen op de Middellandse Zee. In het begin hebben zij snel gevaren en zijn nu op weg terug richting Canarische eilanden, willen dit jaar of anders volgend jaar de boot naar Nieuw Zeeland varen. Zij gaan van november tot mei terug naar Nieuw Zeeland, om kinderen en kleinkinderen te zien. 

Wij zingen Robbie de organisator toe, hij wordt morgen zestig jaar, een kroonjaar.

Tegen half vier worden de planken opgestapeld en neemt iedereen afscheid van elkaar.

Wij geven een Engels echtpaar een hand, vragen waar ze heen gaan en zij vertellen dat ze de komende dagen Ragusa en Malta willen gaan bezoeken.  Daarna gaan zij terug naar Spanje, waarschijnlijk Alicante om te overwinteren. Het blijkt dat zij een kwetsbare gezondheid heeft en zij zijn op medisch gebied minder tevreden over Turkije, Griekenland en Italië, zij heeft daar in diverse ziekenhuizen gelegen. In hun ogen is de medische zorg in Spanje duidelijk beter. 

John, de Schot, geeft ons nog een naam door van een zeer goed restaurant in Gozo, dat een bezoek zeker de moeite waard is.

Jelle gaat op het havenkantoor afrekenen. Wij weten het zeker, komen begin juli terug en Wind & Water blijft hier twee maanden liggen. 

Ik maak nog wat foto's van de haven.

Als wij aan boord komen is de wind iets minder geworden en gaan wij voor een powernap.

Het wordt een rustige avond, ik ga lekker verder in mijn boek, want het gaat spannend worden.

Sightseeing naar Agrigento, Vallei van deTempels.

2014-05-24

Wij zijn op tijd uit bed, want wij gaan op pad. 

Wij moeten om 09.00 uur bij het havenkantoor zijn. De service gaat hier zover, dat je kosteloos naar het busstation wordt gebracht.

De reis duurt een klein uurtje. Wij rijden dwars door de wijnstreek. 

Het is wat bewolkt. Opvallend is, dat op dit moment, over veel wijngaarden een soort overkapping van doek is.

Wij gaan er vanuit dat dit noodzakelijk is om de groei te bevorderen.

Bij aankomst nemen wij een capucciono op het busstation in een bar. 

Dan stappen wij over op  een speciale bus naar de Vallei van de Tempels. Binnen tien minuten zijn wij op de plaats van bestemming. 

Eerst maken wij wat foto's en wandelen door een oud gedeelte, dat aan de parkeerplaats grenst. Tussen de olijf- en amandelbomen liggen de ruïnes van de Tempel van Heracles uit rond 500 v.Chr. 

Daarna steken wij de weg over en komen in een ander gedeelte. 

De zeszuilige Tempel van Concordia is nog steeds in tact. Onvoorstelbaar zo oud, Jelle merkt lachend op, dat is nog eens een bouwgarantie geweest.

Daarna de Tempel van Hera, daar is duidelijk een stuk minder van overgebleven. Nadat wij hier tweeënhalf uur hebben rondgelopen, nemen wij de bus terug naar het oude centrum. Stappen uit, klimmen wat straatjes omhoog, op zoek naar een tentje om iets te eten. 

De capitoolgids brengt ons bij een informele osteria, gespecialiseerd in visschotels, populair bij de plaatselijke bevolking. 

Leuk, prima eten, hierna is een wandelingetje altijd goed voor de spijsvertering.

Wij blijven op het trottoir lopen, nadat wij gisteren het verhaal hoorden van Nederlanders die hier met hun boot overwinterden. Zij fietsen achter elkaar het dorp in, één van de twee, de zeiler, wordt aangereden en is op slag dood. Het zal je maar gebeuren, ben je zestig vaart overal naar toe met je partner en heb nog heel veel plannen en ineens stort je wereld in. De partner heeft de boot verkocht en gaat terug naar zijn appartement in Amsterdam. 

Van dit verhaal schrokken wij wel, letten dus extra goed op in het verkeer, wandelaars kent men hier wel, maar fietsers zie je niet veel. Er zijn hier ook geen echte fietspaden.

Wij kijken extra uit, vinden het busstation en laten ons weer naar Licata rijden. Passeren een paar dorpjes en tussendoor zien wij de zee. De zon schijnt weer, dat betekent uitrusten in de kuip. Vanavond blijven wij aan boord, misschien kan Jelle de voetbalwedstrijd nog ontvangen.

Ik ga lekker verder lezen in het boek De Wertheims. 

Doedag in Licata

2014-05-23

Nog even terug naar gisteravond. 

Nadat wij aan boord hadden gegeten, wil ik mijn benen ook even strekken en iets van de haven zien. Wij wandelen naar het havenkantoor, dat is gevestigd in een soort van winkelgalerij. Hier horen wij een bandje spelen. 

Er staan wat mensen bij een etalage, er hangt voor de ingang een rood lint, alles wijst erop dat hier een nieuwe winkel geopend gaat worden. Een Italiaan in een donkerblauw pak komt naar ons toe, vraagt ons deel te nemen van het gebeuren. De muziek speelt er lustig op los, totdat er een man aankomt gekleed in een sportief Jack, dit blijkt de priester te zijn. 

Hij opent zijn verhaal met een gebed, begrijpen wij. Dan gaat hij met een soort wijwater kwast langs het publiek, eindigend bij de voordeur van de winkel. Hij heeft dus alles gezegend. Een andere keurig geklede Italiaan knipt onder luid applaus het rode lint door. 

Wij worden uitgenodigd om de winkel van binnen te bekijken, de muziek blijft spelen, er hangt een gezellige sfeer.

Dan wordt de wijn in geschonken en uitgedeeld. Op een andere tafel staat een compleet zoet buffet. Wij maken kennis met een Nederlandse dame, José, zij woont samen met een Schot. Morgen moeten wij beslist op het wekelijkse happy hour komen in de bar, speciaal voor de bootjesmensen die in de haven zijn. Iedere ochtend op kanaal 72 om 9.00 uur is er een oproep van het zeilersnet en worden de weersberichten rondom Licata afgegeven en verdere activiteiten voor die dag. José en haar man hebben de hele winter hier gelegen, heel gezellig, er werd van alles voor de overwinteraars georganiseerd. Volgende week vertrekken zij richting Griekenland en komen in oktober weer terug om te overwinteren. Er waren ongeveer 40 boten de afgelopen winter, alle nationaliteiten, niet veel Nederlanders. Veel informatie in een korte periode. Zo'n welkom hebben wij nog niet eerder mee gemaakt.

Vandaag relaxen, de haven en het stadje verder verkennen. Morgen naar de oude tempels van Agrigento. Jelle wil nog een klusje klaren. 

Het keukenkastje wordt leeg geruimd, ik ga snel naar de kuip, anders loop ik in de weg.

Het zuiveringsapparaatje moet gemonteerd worden op het koude water, zodat het water uit de tank straks gewoon gedronken kan worden.

Ik ga naar de Conad om boodschappen te doen, op vijf minuten afstand van de ligplaats.

Tegen zes uur gaan wij naar de bar op de haven. Wij willen het happy hour meemaken. José de Nederlandse roept ons direct, tafeltje erbij hoe meer zielen hoe meer vreugd. Ondertussen zitten wij met veertien mensen rond de tafel. Iedereen heeft zo zijn verhaal. Een solozeiler wil in november naar de Carieb, een ander echtpaar wil ook wel, maar voelt zich te oud. Ik zit naast Jacqueline een Engelse. Zes jaar geleden is ze voor het eerst aan boord gegaan bij haar partner en vindt het heerlijk. Zij geeft iedere ochtend om negen uur de weerberichten door via de marifoon. Volgende week gaan zij naar Malta, ankeren veel. Wij wisselen de visitekaartjes uit, want zij schrijft ook een blog. Wij worden uitgenodigd door haar op de barbecue zondag één uur. Haar partner wordt maandag zestig, een soort oudejaarsmiddag dus. 

Tegen acht uur gaan wij naar de boot, waar ik wat eten klaar maak en Jelle zijn klusje klaart.

Mijlen maken van Sciacca naar Licata.

2014-05-22

Zeven uur opstaan, ontbijten, douchen en de trossen kunnen los. Om acht uur zijn wij buiten de haven. Een half uur voor ons vertrekt onze Franse buurman en een Italiaanse boot. Ja, er blijven altijd mensen die nog vroeger vertrekken, soms is het nodig als je een wat langzamere boot hebt.

De afstand naar Licata is vijftig mijl, de wind pal tegen, maar als het niet harder dan windkracht vier waait, is het redelijk te doen.

Tegen half tien begint ons ritueel, flinke mok oplos-cappuccino niet te sterk, vanwege zeeziekte. Een klein cocoskoekje erbij. Inmiddels schalt Eros door de luidsprekers de zee over, wij zijn tenslotte in Italië. De muziek houdt ons in Italiaanse sfeer.

Dan ineens zien wij twee dolfijnen opzij van de boot, zij zwemmen een tijdje mee. Dit blijft genieten. Voor ons varen twee zeilboten, het zouden de buren kunnen zijn...

Jelle probeert op de AIS te kijken, waar de schepen vandaan komen, helaas hebben zij geen AIS systeem of het niet aanstaan.

Tegen elf uur, ja onze fruithap, deze keer druiven. Wij hebben ze nog niet zoveel gezien, gisteren in de winkel zag ik ze en heb ze gekocht. Als je een hele dag vaart, is het belangrijk om een patroon in de dag te houden, niet alleen op je hongergevoel afgaan. Dit is onze ervaring tenminste.

Tegen twaalf uur....inderdaad de lunch. Tijdens het ontbijt heb ik de boterhammetjes klaar gemaakt. Wij hebben allebei ons eigen boterham zakje.

Dan gaan wij om de beurt een "tukje" doen, dat helpt ons door de "dode" momenten heen. Inmiddels zien wij geen zeiljachten meer en is de zee voor ons alleen.

Eros is uitgezongen en nu mag Agnetha van Abba haar liedjes uit jubelen. Tenslotte op ons Zweedse schip, past een Zweedse zangeres prima.

Zo glijden de miles onder Wind & Water door.

Tussendoor lees ik wat korte stukjes in het boekje over Sicilië.

Misschien interessant voor de volgers.

De vlag van Sicilië heet Trina kria, dit betekent eiland met drie punten. Als je de Siciliaanse vlag goed bekijkt, herken je het.

De vlag van Sicilië vindt zijn oorsprong in de volksopstand Siciliaanse Vespers die in 1282 in Palermo plaatsvond. Deze wordt gesymboliseerd door het Siciliaanse symbool van de triskelio (trinacria) in het midden, dat zijn oorsprong vindt in een oud Keltisch zonnesymbool. De kleuren geel en rood zijn de kleuren van respectievelijk Palermo en Corleone, de eerste twee steden die zich tegen de Plantagenets keerden. Hoewel de symboliek van de vlag dus ruim zevenhonderd jaar oud is, is de vlag pas in januari 2000 aangenomen.

Nog 10 mijl te varen. 

Vanaf de boot ziet het er zo uit.

Inmiddels is Glennis Grace aan de beurt, daarna Madeleine Kool prachtig, wat een heerlijke muziek. Ja, het is super gezellig aan boord van Wind & Water.

Wij naderen de haven en zien een lange strekdam in de zee liggen.

Het lijkt een soort flessenhals te zijn, links de visserijhaven, rechts de jachthaven. Er komt al een jongeman aanvaren in een rubberbootje en vraagt of wij een plaatsje zoeken. Dat klopt, hij is erg behulpzaam bij het aanleggen. In de haven is totaal geen wind, dus dan voel je onmiddellijk de hitte. Wij doen rustig aan en nemen eerst ons finishbiertje.

Een half uur later pakt Jelle de fiets om naar het havenkantoor te gaan. Het is een enorme haven en Jelle wil natuurlijk direct weten hoe alles functioneert, omdat waarschijnlijk Wind & Water hier in de zomer acht weken blijft liggen.

Na anderhalf uur komt een enthousiaste kapitein op de fiets terug. Prima haven, 24-uurs bewaking, winkel en restaurant binnen havencomplex, en op loopafstand de oude stad.

Kortom perfect, € 600,00 voordeliger dan in Ragusa voor twee maanden, waarvan wij hoorden dat het in de winter daar een Nederlandse nederzetting is.

Nadat wij nog een aperitief nemen op het goede besluit, maak ik iets simpels klaar en wandelen wij het stadje in.

Wasdag.

2014-05-21

Vandaag blijven wij een dagje in Sciacca liggen.

Inmiddels is onze waszak aardig gevuld. Bij een langer verblijf aan boord, is het net zoals thuis, werkzaamheden waar je niet omheen kunt, zoals de was. Gelukkig is Wind & Water uitgerust met een wasmachine, als er water en stroom in de buurt is, gaat het bijna vanzelf.

Wind is er altijd en de zon erbij, dat maakt dat de was binnen een paar uur schoon in de kast ligt.

Dichtbij de haven is een supermarkt, wij kopen daar de meest noodzakelijke dingen, want morgen wordt er gezeild en dus niet gewinkeld.

Wij liggen tussen een Engelsman en een Zweed in. De Engelsman komt van Licata, hij wil naar Trapani. Vorig jaar heeft hij zijn schip op Malta gekocht en in Licata een ligplaats voor twee jaar geregeld. Hij is niet zo tevreden over deze haven, volgens Jelle is hij wel een "zeurpietje".

Altijd goed om wat ervaringen te horen, wij willen hier namelijk de maanden juli en augustus de boot achterlaten. De Zweed wil morgen ook naar Licata, hij wil zijn kinderen daar naar toe laten komen volgende week. Waarschijnlijk zullen wij het Zweedse echtpaar nog wel tegenkomen.

Aan een andere steiger liggen twee Franse boten, ook zij gaan morgen verder naar het zuiden.

Een uurtje later vertrekt de Engelsman naar het noorden. Na een tijdje komt er een Franse boot met 3 mannen binnen. Zij hebben net 200 mijl gevaren en de vrouw van de kapitein komt zo aan met het vliegtuig en vaart dan een weekje mee. En zo is het een gezellig internationaal gedoe op de steiger. 's Middags komt er nog een Franse boot met een echtpaar binnen. Begin van de avond twee grote Duitse schepen en nog een Belgische boot. Dat is lang geleden dat wij zo'n drukte in een haven hebben meegemaakt. Blijkbaar dat Zuid Sicilië populair is onder de zeilers.

Wij lunchen aan boord. Jelle repareert iets aan het zeil en laat de bijboot leeg lopen, want de komende dagen liggen wij in een haven. Zo is vandaag een echte klusjesdag.

Na het avondeten wandelen wij het stadje nog even in en genieten van het prachtige uitzicht over de haven. 

Vanavond op tijd naar bed, morgenochtend willen wij tegen acht uur vertrekken. Wij hebben Licata als doel 50 mijl verder, lukt het niet of valt het tegen, stoppen wij halverwege in San Leone. Wij zien wel.

Buona Notte.

Scherp aan de wind van Mazara del Vella naar Sciacca. 2014-05-20

Voor het eerst na twee dagen worden wij wakker en de zon schijnt. Daar worden wij vrolijk van, wij willen verder. De afstand is 28 mijl, als wij zeilen met een gemiddelde van vijf knopen doen wij er ongeveer zes uur over, afhankelijk van de wind, die wij bijna tegen hebben.

Na het ontbijt moet de auto teruggebracht worden. Jelle neemt de vouwfiets mee, dan is hij wat sneller terug. Het blijkt dat de heenweg met auto, meer tijd kost dan terug op de fiets.

Nu moet er eerst flink geschrobd worden. Met de zuidelijke wind is er veel woestijnzand uit Afrika meegekomen plus de regen, het is echt een smerig gezicht. Na een half uur poetsen en een kop koffie, gaan de trossen los. 

Nog een foto bij het verlaten van de haven, zo kiezen wij weer voor het ruime sop.

In het begin hebben de wind pal tegen, dus gaat de motor aan. Na de lunch kunnen wij wat afvallen, waardoor de weinige wind die er is, net in de zeilen valt. Nu maar hopen dat het een beetje blijft waaien. Het kan net, mijn kapiteintje trekt net zo lang aan de touwtjes, totdat de motor uit kan en wij met een gangetje van ongeveer vijf knopen blijven varen. Wat een rust.... heerlijk. Wij zien regelmatig vissersboten om ons heen, dus gaat ons lijntje ook weer het water in. Verder is de zee kalm, in totaal komen ons drie Italiaanse zeilboten tegemoet. 

De wind valt bijna weg en wij verliezen veel snelheid, het laatste uur gaat de motor aan. 

Vlak voor de haven bevestigt het fokkemaatje de stootwillen aan de reling. Tegen vier uur komen wij in de haven aan. Hier staat een marinero ons al op te wachten, wij krijgen een plekje toegewezen naast een Engels echtpaar. Even melden op het havenkantoor, ik ruim wat spullen op en dan is het tijd voor een finishbiertje. Ik ga voor een glas koude witte wijn. Wij nestelen ons in de kuip in de zon, dat bevalt ons wel. Proost !!

Cultuur opsnuiven in de bergen.

2014-05-19

Vandaag nog steeds de Sirocco (zuidelijke wind) kracht 5-6. Voor ons geen optie om te varen. 

Nadat wij gisteren bij het VVV wat informatie hadden ingewonnen en besloten om vandaag een autootje te huren voor één dag. Jelle gaat om negen uur op pad. Om half tien zou de man van het autoverhuurbedrijf bij het VVV staan. Jelle gaat met hem mee naar het kantoor en kiest een simpele auto uit. Tegen half elf is hij weer aan boord en vertrekken wij. Inmiddels heb ik al een route uitgestippeld. 

Wij gaan eerst naar de benzinepomp en vullen de tank met 20 liter benzine.

Wij vertrekken naar Castelvetrano, ongeveer een half uurtje rijden. Wij parkeren de auto dichtbij een park aan de rand van de stad. Voordat wij het weten, zitten wij midden in een manifestatie tegen de maffia op Sicilië. Een pop-optreden hitst de jeugdige menigte op. 

Wij lopen nog wat verder, op zoek naar een koffietentje.

Een vriendelijke Italiaan wijst ons de weg naar het Museo Civico. Hier staat namelijk de bronzen Efebe uit 470 v.Chr. Het is de trots van Castelvetrano. 

Wij hebben het bewonderd, daarna een capucciono en gaan naar de auto.

Op naar Sciacca,,waarschijnlijk de volgende stop met de boot. Eerst op zoek naar de jachthaven. In totaal vier steigers, maar wel worden deze door twee verschillende mensen geëxploiteerd. Er werd ons ook verteld welke de duurste is, altijd handig om te weten. Daarna doorgereden naar het centrum. Gelukkig konden wij de auto bij het oude stadsdeel parkeren. 

Wandelen hier rond en komen bij het zeer oude gemeentehuis uit, waar nog steeds gewerkt wordt. 

Wij lopen naar de Piazza Scandaliato hier staat een prachtige kerk met een barokke façade met Gaginisculpturen, heel bijzonder. 

Wij gaan een paar trappen af en hebben een mooi zicht op de haven. Hier hebben wij genoeg gezien.

Nu naar Caltabellota, een klein dorpje dat op 950 meter in het binnenland ligt. Het is een kleine bochtige weg, waar wij bijna een uur over doen. Jammer, dat het zo'n bewolkte koude (15 graden) dag is. Jelle parkeert het autootje ergens tussen, handig zo'n kleine auto. 

Wij wandelen het middeleeuws centrum in, smalle steegjes overal trapjes, in de verte is de zee te zien. Helaas de chiesa Madre is gesloten. Wel zien wij de ruïne van de Castello Luna. We lopen terug en gaan nog wat trappen op naar de Cathedraal die rond 1100 gebouwd is.

Inmiddels zijn we bijna verkleumd, lopen een koffietentje binnen om wat op te warmen. 

Het is vijf uur geworden en het plan was om naar Agrigento te rijden, maar dit is nog een uur verder. Wij besluiten om dit niet te doen. Tenslotte hebben wij al veel gezien en moeten nog wat boodschappen in Mazara del Vallo doen. Mijn kapiteintje wil een wat sportievere schoen erbij. 

Hier in Italië zijn de meeste mannen keurig gekleed, dus kan Jelle niet achterblijven.

Hij een paar modieuze schoenen en zo flaneren wij samen over de boulevard, ha,ha. 

Aan boord nemen wij een aperitief en bij Bistro Wind & Water vanavond een eenvoudige, maar gezonde maaltijd.

De wind is iets afgezwakt maar nog niet veel, wij gaan straks bekijken of wij morgenochtend vertrekken.