Dinsdag 11 oktober 2011
Aguadulce - Guadix - Granada - Malaga.

Als wij wakker worden en kijken vanaf ons balkon naar buiten, hebben wij dit prachtige uitzicht.

Tegen acht uur verlaten wij ons appartement en lopen naar de bushalte.

Op het vliegveld in Almeria hebben wij een auto gehuurd, die wij in Malaga weer kunnen inleveren.

De eerste bus die komt is helemaal vol, dus moeten wij een half uur wachten op de volgende bus.

Ondanks alles, zijn wij toch rond negen uur bij het autoverhuurbedrijf.

Een tijdje later zijn wij op weg naar Granada.

Wij rijden door een bijzonder landschap van onbegroeide bergen, dat doet denken aan de Grand Canyon. Het is niet zonder reden dat de Amerikaanse Westernfilm Leone hier is opgenomen.

Onderweg komen wij langs Guadix.

Dit stadje staat bekend om zijn holbewoners.

Iemand in de haven had ons aangeraden dit stadje beslist te bezoeken.

Wij rijden naar de wijk van de holbewoners met 2000 grotten.

Een van de holbewoners wil zijn “huis” (grot) wel voor een paar Euro aan ons tonen.

Wij vervolgen onze weg naar Granada.

 



Wij komen aan bij ons hotel, dat dichtbij het Alhambra ligt. Onze auto wordt in de garage gezet en wij brengen de koffers naar de kamer.

Tegen vier uur beginnen wij met de bezichtiging van de tuinen. Alles is prachtig symmetrisch aangelegd.

Daarna het Alcazaba uit de dertiende eeuw. Om zeven uur ’s avonds mogen wij het paleis in, nadat wij een half uur in de rij hebben gestaan.

Het paleis, dat bewoond werd door Karel de vijfde in de zestiende eeuw,  bestaat uit prachtige zalen en gebouwen waaraan men reeds in de dertiende eeuw was beginnen te bouwen.

De vijver tussen de hagen en al de doorkijkjes zijn werkelijk een lust voor het oog.

Tegen negen uur lopen wij naar het hotel dat vijf honderd meter verderop staat. Wij besluiten om de volgende ochtend het oude Granada te bezichtigen.

Woensdag 12 oktober 2011

Om half tien zitten wij al in de taxi,  die ons naar het Sint Nicolaasplein brengt. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht op het Alhambra.

Vervolgens dalen wij af door de wijk Albaicin,  via de smalle keienstraatjes en komen wij uit bij de Kathedraal die in 1523 klaar was.

Wij drinken koffie en nemen de bus naar het hotel.

Na aankomst gaan wij richting Malaga,  dat ongeveer drie kwartier rijden is.

Hier willen wij het Picasso Museum en de Kathedraal bezoeken.

Wij vinden een parkeergarage dichtbij het museum.

In de stad is het druk vanwege een bankholiday, alle winkels zijn gesloten maar de musea en andere bezienswaardigheden zijn open.

Het museum heeft uiteraard veel werken van Picasso, die in Malaga geboren is.

In het begin van zijn carrière gebruikt hij minder kleuren in zijn schilderijen, later verandert hij zijn stijl, dit is hier duidelijk te zien.

Daarna gaan wij naar de Kathedraal. Inmiddels hebben wij vele kathedralen gezien, maar deze is toch wel heel bijzonder zoveel pracht en praal!

Aan het eind van de middag rijden wij naar het hotel dichtbij het vliegveld.

Donderdag 13 oktober 2011

Wij ontbijten op tijd, want de auto moet om negen uur teruggebracht worden.

Alles verloopt vlotjes en om half elf stijgen wij op en verlaten Spanje voor zeven maanden.

In de middag landen wij op Schiphol. Wij nemen de trein naar Bergen op Zoom.

Het is fijn om weer thuis te zijn, nu kunnen wij al onze indrukken en ervaringen eens rustig op ons in laten werken.

Beiden zijn wij ontzettend blij en dankbaar, voelen ons bevoorrecht,  dat wij deze reis in goede gezondheid hebben mogen maken.

Wij willen in het bijzonder onze lieve buurvrouw Leny bedanken, dat zij in de tussentijd gepast heeft op ons huis en Jac die onze tuin zo keurig heeft bij gehouden.

Wij hopen vanaf eind april volgend jaar weer aan boord te gaan en onze reis te vervolgen.

Eerst nog een stukje de Spaanse oostkust dan richting Balearen, Corsica, Sardinië, Zuid-Italië………

Dinsdag 4 oktober 2011
Almerimar - Aguadulce.

Onze indruk van Almerimar is bijzonder. Het is een grote haven met de steigers in E-vorm.

Rondom de steigers allemaal terrasjes en koffiebars,  waarvan toch zeker 80% leeg staat.

Boven de cafeetjes zijn appartementen gebouwd met het uitzicht op de haven, hiervan staat zeker

70 % leeg. Er lagen redelijk veel Engelse schepen. De grote opzet van het project mist zijn doel, nu meer dan de helft van de ligplaatsen niet bezet zijn.

Aan het eind van de ochtend zijn wij naar Aguadulce gevaren, waar wij in het begin van de middag aankwamen.

Een overzichtelijke haven, met een zeer klantvriendelijk en bereidwillige dame, genaamd Jessica, aan de balie. Wij werden geadviseerd om, in verband met de rust, een ligplaats te nemen wat verder van de terrassen.

Vooruitlopend op het uit het water halen van Wind & Water, informeerden wij naar de mogelijkheid van het huren van een appartement voor de laatste drie dagen als de boot op de wal staat.

Jessica nam direct contact op met de huismeester, Pedro, van een appartementencomplex aan de haven en vroeg naar de mogelijkheden. Ja, wij konden voor die tijd een appartementje huren en konden direct gaan kijken en eventueel met hem afspraken maken.

Het appartement ligt inderdaad direct aan de haven en ligt op de derde en tevens hoogste etage.

Het heeft een prachtig uitzicht op de Middellandse Zee en de jachthaven, tevens aan de rechterkant een zandstrand. Wij waren helemaal blij.

Zo kunnen wij de laatste drie dagen gebruiken om de boot winterklaar te maken.

Vooral de motor en de accu’s hebben veel aandacht nodig, hetgeen dus tijd kost.

Zaterdag 8 oktober 2011

Wij staan op tijd op en de laatste spullen worden van boord gehaald en de dieseltank afgevuld.

Om 11.30 uur liggen wij bij de kraan en gaat met de meeste zorgvuldigheid Wind & Water in de takels. Samen kijken wij gespannen toe, als de boot weggereden wordt om schoon te maken, slaken wij een zucht van verlichting.

De mannen spuiten het onderwaterschip keurig schoon  en vervolgens staan er verschillende bokken klaar waar Wind & Water op komt te staan voor de komende zeven maanden.

Inmiddels hebben wij de sleutels van het appartement en ga ik dat inrichten, terwijl Jelle de laatste dingen aan boord afmaakt.

Dit was dus voor ons een voorlopig einde van de reis waar wij jaren naar uitgekeken hebben.

Om een idee te geven van de afgelegde trajecten, heb ik een overzichtje gemaakt van  de mijlen die er gevaren zijn vanaf 1 juni 2011.

Op 1 juni 2011 is Jelle met zijn zeilmaten Frans, Kees en Peter vanuit Bruinisse vertrokken.

Op 6 juni 2011 kwamen zij in La Coruna aan in vijfenhalve dag en nacht hebben zij 815 mijl gevaren, met een gemiddelde van 6 knopen, dit is 1491 kilometer.

Op 13 juni 2011 zijn Jelle en ik vertrokken van La Coruna naar Lissabon, wij hebben alleen overdag gevaren, onderweg regelmatig prachtige steden en dorpen bezocht.

Op 20 juli 2011 kwamen wij in Lissabon aan, hebben 455 mijl gevaren, dit is 833 kilometer.

Op 21 augustus 2011 zijn wij vanuit Lissabon vertrokken, waarvan de eerste week met onze vrienden Marjo en Roel tot Setubal.

Ook deze reis hebben wij alleen overdag gevaren en prachtige dingen bekeken.

Op 4 oktober 2011 kwamen wij in Aguadulce aan en hebben 600 mijl gevaren, dit is 1098 kilometer.

Dinsdag 11 en woensdag 12 oktober 2011 hebben wij een auto gehuurd en gaan wij eerst naar Granada en Alhambra. Woensdag bezoeken wij Malaga, waar wij op het vliegveld overnachten om donderdagochtend naar Nederland terug te vliegen.

Woensdag 28 september 2011
Caleta de Velez - Ronda - Marina del Este - La Herradura - Almerimar.

Het blog wordt bijgewerkt, de foto’s toegevoegd alleen deze keer kost het meer tijd als normaal. De oorzaak is slechte internet verbinding.

Jelle mag s’ avonds de auto al ophalen dus dat is wel fijn.

Donderdag 29 september 2011

Wij staan op tijd op en zitten om negen uur in onze Renault Clio op weg naar Ronda.

Wij moeten nu dus weer terug rijden, voorbij Malaga en Estapona. Daarna nemen wij de witte dorpen route via Casares langs Gaucin en Atajat.

Het is echt schilderachtig, die witte dorpen midden tussen de sombere droge gebergten.

Onderweg moeten wij stoppen voor een kudde geiten die de weg blokkeerden.

 

Deze route was wel om, maar zeker de moeite waard. Halverwege gaan wij ergens koffie drinken.

Overal op de route zijn miradors, uitkijkpunten, speciaal aangegeven vanwege de prachtige uitzichten.

Dit leverde ons natuurlijk weer prachtige plaatjes op.

Uiteindelijk zijn wij tegen half twee in Ronda. Zetten de auto buiten de stadsmuur, dit werd ons in een van de boekjes geadviseerd.

Ronda is gebouwd op een zware kalkrots boven een zeer diepe kloof. Het was een van de laatste Moorse bastions die in 1485 in handen van de christenen viel.

Onze magen begonnen een beetje te knorren dus eerst een terrasje gezocht natuurlijk weer met een prachtig uitzicht.

Na de lunch bezoeken we eerst een kerkje dat er van buiten simpel uitzag maar binnen mooi was en beklimmen wij de toren.

 

  

Vervolgens gaan wij het plein op en zien het Ayuntamiento het stadhuis uit de twintigste eeuw.

Daarna de Santa Maria la Mayor wat een pracht en praal en rijkdom ongelofelijk.

Wij lopen naar beneden via Plaza del Campilla en hebben een prachtig uitzicht op een rotspartij en de Puente Nuevo dat is een brug over de bijna 100 meter diepe kloof gebouwd in de 18^e eeuw.

Begin van de avond rijden wij terug naar de boot

moe maar voldaan.

Vrijdag 30 september 2011

Wij zijn tegen negenen weer op zee.Op weg naar Marina del Este, volgens vrienden een van de mooiste natuurlijke havens aan de Middellandse Zee. De haven ligt achttien mijl verder, dus dat wordt een kort tochtje.

Wij passeren de droge dorre kust met daarachter de hoge bergen van de Sierra’s.

Dan ineens lijkt het net of er witte dorpen tussen die droge en wat onregelmatige kust zijn geplakt.

Hier blijkt ook Nerja te liggen, men noemt dit het Balcon van Europa.

Na de volgende kaap en rotspartij, moet Marina del Este liggen.

Wij varen een stukje richting kust waar het zicht wordt belemmerd door de rots.

Dan zien wij het rode havenhoofd, prachtig het ziet er wel spannend uit en daarbij nog een smalle ingang. Inderdaad hebben onze vrienden gelijk wat een mooie haven!

Wij worden ontvangen met een fles rode wijn en wij besluiten zaterdag en zondag hier te blijven liggen in verband met de hharde Oosten wind die werd voorspeld.

Wij mochten zelf de plaats aanwijzen maar onze voorkeur ging zover mogelijk achterin de haven, aangezien er zelfs in de haven een enorme deining staat.

Wij liggen bijna met de punt van de boot op het terras en kijken vanuit de kuip uit op een prachtige rotspartij.

Als je zo dicht bij de restaurantjes ligt, ga je natuurlijk zelf niet koken, dus nemen wij het er de komende dagen maar van.

Zaterdag 1 oktober 2011

Jelle vindt dat hij vandaag onderhoud aan de boot moet plegen. Dus wordt de opbouw gepolijst en in de was gezet.

Na al dit werk gaan wij naar het strand, dat 500 meter verder ligt, voor wat afkoeling en te zwemmen.

Zondag 2 oktober 2011

Na de koffie besluiten wij om een wandeling te maken naar een naburig dorpje dat op de volgende rots ligt La Herradura. Onderweg hebben wij weer prachtige vergezichten. De omgeving is nog zo puur en helemaal niet toeristisch dat maakt dit plaatsje wel aantrekkelijk.

Na anderhalf uur wandelen zijn wij moe en vinden een terras, drinken iets en beginnen aan de terugtocht. Aan het eind van de middag besluiten wij toch nog even naar het strand te gaan om nog wat te zwemmen. Al zwemmend raakt Jelle aan de praat met een gepensioneerde accountant uit Dublin. Sinds vier jaar heeft hij een appartementje in de haven. Voorlopig heeft hij de financiële crisis

overleefd, so far so good.

Maandag 3 oktober 2011

Alles wordt klaar gemaakt om te varen en tegen negenen zijn wij op zee.

Vanaf Marina del Este, La Herradura tot aan Almerimar is de hele kust volgebouwd met kassen, zelfs tegen de bergen aan.

Wij weten bijna zeker dat dit met Europese gelden tot stand is gebracht.

Vanaf het water is dit geen mooi gezicht.

De afgelopen dagen heeft het hier hard gewaaid. De wind is nu dan ook echt op en varen wij weer alleen over een spiegelgladde zee richting het Oosten.

Op de vangst van een makreeltje na door Jelle, was het een saai dagje op de motor. Maar boven het motorgeluid uit genoten wij van de klassieke muziek.

Tegen half vijf komen wij aan en krijgen voor nog geen €12,00 een mooie box toegewezen.

Even bij komen en dan het dorpje Almerimar bekijken, waar veel booteigenaren overwinteren.

Zaterdag 24 september 2011
Gibraltar - Estepona - Marbella- Caleta de Velez.

We hebben Gibraltar gezien en gaan met het stroompje mee naar Estepona.

In de baai van Gibraltar liggen zeker twintig tankerschepen voor anker.

Wij zeilen keurig tussen de schepen door.

Laten de zuilen van Hercules achter ons en gaan de Middellandse Zee op.

Deze kant van de rots van Gibraltar is duidelijk minder indrukwekkend.

Onder het genot van de muziek van Katie Melua  passeren wij een van de grootste super Jachten ter wereld Eclipse, volgens Timo wel 165 meter lang.

Ineens zie ik 50 meter voor onze boot een visboeitje, met daaraan een net over een lengte van vele honderden meters met daaraan onverlichte drijvers, zoals later blijkt, drijvende netten bevestigd zijn.

Onmiddellijk stuurautomaat uit en uitwijken naar de kust, totdat wij een visbootje zien en steken dan de zee weer in. Wij zeilen verder, zijn wat alerter maar worden toch nog gedwongen tot tweemaal toe vele honderden meters te om te zeilen.

De lering uit deze ervaring is direct verder zee in te steken.

Ondanks alles werd het toch nog een heerlijke zeiltocht.

Wij komen tegen vier uur aan in Estepona. Volgens de Imray Pilot van de Costa del Sol, is dit van oorsprong een vissershaventje. Dat klonk gezellig. De havenmeester stond ons al op te wachten, het havenkantoor was gesloten en ging zondag om tien uur weer open, van wifi wist hij helemaal niets af.

Het havenkantoor in Estepona

Nadat de boot er weer keurig bijlag zijn wij zelf op onderzoek uitgegaan. Met een speciaal pasje kon je de poort uit en stapten wij direct op de boulevard die alleen uit terrassen bestond zeker 500 meter lang. Overal werd Engels gesproken later hoorden wij dat hier veel Engelsen overwinteren.

Natuurlijk haalde ik mijn iPod touch tevoorschijn om te zoeken naar wifi ontvangst.

Inmiddels hoorden wij, dat er wat muziekinstrumenten getest werden en in mijn onnozelheid dacht ik nog dat is gezellig zo’n muziekje aan het eind van de middag.

Nadat wij een terrasje gevonden hadden, waar wij ook wifi ontvangst hadden, lieten wij de zaterdagavond activiteiten tot ons komen. Wij hadden inmiddels wel trek gekregen en besloten op een terras van een Chinees, ja in Spanje, wat te gaan eten. Na afloop kopje koffie toe, de muziek begon al iets luider te klinken, maar het was net tien uur. Wij lopen terug naar de boot zitten nog even in de kuip en de muziek barst los. Jullie willen het niet geloven maar tot twee uur ’s nachts en daarna enkele decibellen minder ging het feest door tot vijf uur in de ochtend. Dit was een wat onrustige nacht voor ons.

Zondag 25 september 2011

Wij weten het zeker, blijven hier geen dag langer in dit “gezellige rustige” vissershaventje.

Tegen negenen liggen wij weer buiten de haven. Jelle had deze keer zijn voorkeur uitgesproken voor Marbella. Inmiddels had ik uitgezocht dat er een bus toer van Marbella naar Ronda was.

Onze zeiltocht duurde ongeveer vier uur en tegen twee uur arriveerden wij ook hier weer in een vissershaven, omdat al aangegeven was dat de Puerto de Marbella erg luidruchtig was. De Marina de Bajadilla sinds vorig jaar ook een jachthaven en toch nog dichtbij het centrum van Marbella.

De havenmeester had verder geen plattegrond alleen vertelde hij twee straten verder was een supermarkt en een bushalte. Wij zijn aan het eind van de middag op onderzoek uitgegaan.

Het is erg toeristisch, je komt er veel Engelsen en Nederlanders tegen.

Op zoek naar het Toeristenbureau kwamen wij terecht op een gezellig plein in de binnenstad van Marbella en allerlei kleine straatjes die naar dit plein toelopen.

Helaas het bureau is gesloten.

 

Toch besluiten wij om maandag met de bus naar Ronda te gaan. Op tijd het bed uit en dan weg.

Jelle had een dag internet gekocht, dus konden wij aan boord alles opzoeken voor Ronda.

Wij eten wat en gaan op tijd naar bed.

Maandag 26 september 2011

Tegen half acht is Jelle al klaar. Ik dek de tafel, bekijk nog even windfinder voor de laatste berichten.

Ik zie dat er vanaf dinsdag een oostenwind kracht vijf wordt verwacht en woensdag zelfs zes.

Dat betekent als wij vandaag niet varen  zeker tot donderdag verwaaid liggen en daarna is het afwachten wat de wind gaat doen.

Jelle bekijkt de voorspellingen en het besluit is snel genomen.

Wij gaan varen in plaats van Ronda bezoeken.

De volgende haven is Caleta de Velez. Als wij dan toch verwaaid liggen kunnen wij misschien van daar uit Ronda, Granada en Cordoba bezoeken.

Tegen kwart over negen zijn wij weer op zee onderweg naar het 45 mijl verderop gelegen Caleta de Velez, ongeveer acht uur varen. Op zee is het rustig wij laten de Costa del Sol aan ons voorbij gaan.

Zelden zo’n kust gezien, een aaneenschakeling van witte torenflats met daar achter de bergen.

We passeren Fuengirola, Torremolinos en Malaga. Tien mijl verder ligt Caleta de Velez.

Tijdens deze tocht krijgen wij verschillende malen weer gezelschap van de dolfijnen. Er is een enkele vissersboot te zien wij hebben het gevoel dat wij de enigen op de Zee zijn.

Jelle ontdekt een vreemd soort vogeltjes die vlak over het water scheren het blijken later vliegende visjes te zijn. Tussendoor heeft Jelle natuurlijk ook zijn lijntje weer uitgerold, hier bleek een kleine makreel aan te zitten, die wij bij de borrel ’s middags op een toastje hebben opgegeten. 

Wij komen eind van de middag aan in het rustige vissershaventje tegenwoordig geëxploiteerd door de Junta van Andalusië. Helaas weer gen wifi en ook via de boot op internet niet te koop.

Van een Belgische buurman kregen wij de tip om naar een bepaald auto verhuur bedrijf te gaan.

Wij gaan er heen helaas voor dinsdag en woensdag geen auto. Misschien voor woensdag morgen om zes uur moeten wij terugkomen en dan is het bekend of wij een auto voor twee dagen kunnen huren.

Deze keer kook ik nog een maaltijd aan boord, doen de afwas en drinken koffie.

Dan zoeken wij ieder een bank op en nog geen kwartier later, het is pas half tien, slapen wij beiden.

Zo’n hele dag op het water is best vermoeiend ook al zijn het geen lichamelijke inspanningen die je uitoefent.

Dinsdag 27 september 2011

Wij zijn nu nog 80 mijl van ons “einddoel” Aguadulce af.

Dat betekent nog twee dagen varen. Wij willen in Punta del Este overnachten, deze haven blijkt in een prachtig natuurgebied te liggen.

Daarna Almerimar, dit is een hele grote haven waar veel booteigenaren overwinteren.

Wij willen wel eens zien en het sfeertje proeven, hoe dit voelt.

In Aguadulce gaat de boot uit het water en blijft zes of zeven maanden op de wal staan.

Op donderdag 13 oktober vliegen wij naar Nederland.  

Helaas blijkt dat er ook voor woensdag geen auto beschikbaar is, waarschijnlijk wel donderdag. Wij besluiten om dan maar 1 dag de auto te huren zodat wij dan in elk geval donderdag naar Ronda kunnen. Vrijdag varen wij dan weer verder met de mogelijkheid vanuit een van de laatste havens Cordoba en Granada te bezichtigen.

Wij besluiten om het stadje in te wandelen. Totaal niet toeristisch heel puur, hier genieten wij van. Lopen eerst door de winkelstraat en daarna naar de boulevard. Hier vinden wij een gezellige strandtent waar wij iets gaan eten.

In het zand staan de tafel en stoeltjes met het gezicht naar de zee en wat Duitse muziek op de achtergrond. Het blijkt dat hier nogal wat Duitsers een tweede huis hebben. Terwijl wij aan het eten zijn genieten wij van een zonsondergang op de achtergrond.

’s Avonds horen wij dat de auto inderdaad op donderdag beschikbaar is.

Dat betekent dat ik op woensdag het blog kan bijwerken.